میرزا محمد سها
میرزا محمد سها (شیراز 1262- اصفهان 1338ق)
(با نام اصلی: میرزا محی‌الدّین محمد سهای اصفهانی شیرازی الاصل، معروف و متخلص به سُها) از ادباء و شعرای ایرانی در قرن ۱۳ق، فرزند رضا قلی خان همای شیرازی. همای شیرازی سه فرزند پسر داشته كه هر سه همچون پدرشان، ادیب و شاعر بوده اند.
میرزا محمد سها فنون ادب فارسی و عربی را نزد پدرش و دیگر اساتید آن زمان آموخت. شعرای دیگر نکات فنی را از او می‌آموختند و او را «شعر مجسّم» می‌گفتند.
سها غزل سرا بود و در دیگر انواع شعر، به تفنّن شعر می گفت. او در غزل، بیشتر پیرو مکتب سعدی و حافظ بود. دیوان اشعاری هم دارد که ظاهرا به چاپ نرسیده است.
حکمران اصفهان پس از وفات برادرش عنقا به او لقب ملک‌الشعرایی داد، اما سها دوست نداشت که لقب برادر بزرگ تر را به وی بدهند. به همین علت، او را «ملک‌الادباء» نامیدند.
میرزا محمد سها در ۲۳ صفر ۱۳۳۸ق به سبب ابتلا به بیماری باد سرخ، در اصفهان درگذشت و در مقبرۀ تخت فولاد به خاک سپرده شد.