میلتون، جان (۱۶۰۸ـ۱۶۷۴)

میلْتون، جان (۱۶۰۸ـ۱۶۷۴)(Milton, John)

ميلْتون، جان

جان میلتون John Milton
زادروز	لندن ۱۶۰۸م
درگذشت	۱۶۷۴م
ملیت	انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیل در مدرسه سنت پل و کرایست کالج کیمبریج
شغل و تخصص اصلی	شاعر و نثرنویس
آثار	بهشت گمشده (۱۶۶۷)
گروه مقاله	ادبیات غرب

شاعر و نثرنویس انگلیسی. حماسۀ بهشت گمشده (۱۶۶۷) او یکی از نقاط عطف ادبیات انگلیسی است. اشعار اولیه‌اش، ازجمله کُموس (نمایشی منظوم اجراشده در ۱۶۳۴) ولیکیداس (یک مرثیه، ۱۶۳۸)، حاکی از استعداد غنایی عالی وی بودند. رسالات و آثار منثور زیادی نیز نوشت، ازجمله آریوپاگیتیکا (۱۶۴۴) که در مخالفت با سانسور مطبوعات است. از ۱۶۴۹ تا بازگشت چارلز دوم به سلطنت منشی لاتینی اولیور کرامول و شورای حکومتی بود. در چیپْسایدِ لندن به‌دنیا آمد و در مدرسۀ سنْت پل و کرایست کالجِ‌ کیمبریج تحصیل کرد. شاعری دانشمند و مشتاق رسیدن به مرتبۀ حماسه‌سرایان کلاسیک بود و در الهیات دیدگاه‌های محکمی داشت. در زمینه‌های بحث‌انگیز جمهوری‌خواهی و حکومت کلیسا آثار منثوری منتشر کرد. سال‌های میانی عمرش صرف مسئلۀ پیوریتن‌ها و رساله‌نویسی شد، ازجمله آموزه و مقررات طلاق (۱۶۴۳)، که ممکن است بر پایۀ تجربه‌های خودش از نارضایتی در ازدواج باشد. میلتون بهشت گمشده و دنبالۀ نه‌چندان موفق آن، بهشت بازیافته (۱۶۷۱)، را هنگامی سرود که نابینا و در تهدید خطرات سیاسی (پس از بازگشت چارلز دوم به سلطنت) بود، همچنان که منظومۀ نمایشی شمشون پهلوان (۱۶۷۱) را در همین موقعیت سروده است. اشعار اولیۀ او از شور و سرزندگی سبک باروک، استفادۀ گسترده از صور خیال و وزن برخوردارند، در حالی که آثار سال‌های بعدش متین‌تر، و قالب شعر سپید مورد استفاده‌اش از نظر ترکیب شیوۀ بیان کلاسیک و انگلیسی سنجیده‌ترند. بهشت گمشده در «تأیید مشیت الهی و توجیه ازدست‌دادن بهشت خداوندی برای انسان است». میلتون آن‌گونه که از طریق تعریف و تفسیر دوبارۀ قراردادهای حماسی به برتری مکاشفۀ مسیحی در مقایسه باورهای مشرکان می‌پردازد، به پیروی از حماسۀ کلاسیک اعتنایی ندارد. نخستین شعر وی «در مرگ طفلی زیبا» (۱۶۲۶) بود که در مرگ نخستین کودک خواهرش سرود. اشعاری نیز که طی هفت سال اقامتش در کیمبریج سرود، عبارت‌اند از «دربارۀ بامداد ولادت مسیح» (۱۶۲۹)، «دربارۀ ختنه‌سوران مسیح»، «مصائب مسیح»، «دربارۀ صبح ماه مه» و «دربارۀ شکسپیر» (همه ۱۶۳۰)؛ و دو غزل «برای بلبل» و «دربارۀ رسیدن به بیست‌وسه سالگی». از ۱۶۳۲ شش سال در هورتون، نزدیک وینزر، اقامت گزید و به مطالعات گسترده‌ای پرداخت. در همین جا بود که اَلِگْرو و ایل پِنسروزو ۱۶۳۲، آرکادِس (۱۶۳۳)، کُموس و لیکیداس را سرود. در ۱۶۳۸ با سفر به ایتالیا و فرانسه آموزش خود را تکمیل کرد. اخبار درگیری قریب‌الوقوع بین شاه و پارلمان سال بعد وی را به انگلستان کشاند و بازگشتش را می‌توان پایان نخستین مرحله از مراحل سه‌گانۀ زندگی‌اش دانست. مرحلۀ اول، دورۀ آمادگی و اشعار اولیۀ اوست؛ مرحلۀ دوم، مرحلۀ بحث و مناقشه و نثرنویسی میلتون است؛ و مرحلۀ سوم، دورۀ گوشه‌گیری و اشعار سال‌های آخر زندگی اوست. میلتون عمیقاً به مسئلۀ پیوریتن‌ها متعهد بود و در آثارش نیز به آرمان‌های مذهبی و آزادی مدنی توجه داشت. پس از بازگشت به لندن، درگیر مباحثات و کارهای عملی شد که بیست سال تمام نیرویش را صرف آن‌ها کرد. آثار این دوره‌اش مشتمل‌اند بر اصلاح مقررات کلیسا در انگلستان (۱۶۴۱)، که برضد کلیسای اسقفی است؛ آثاری دربارۀ طلاق (آموزه و مقررات طلاق)، و آثاری دربارۀ سیاست در مسائل گوناگون، ازجمله رساله در باب آموزش و پرورش (۱۶۴۴)، آریوپاگیتیکا یا گفتاری در باب آزادی چاپ غیرمجاز (دفاعی پرشور از آزادی مطبوعات، که بزرگ‌ترین اثر منثور اوست)،دورۀ تصدی شاهان و قضات (۱۶۴۹) (در دفاع از اعدام چارلز اول)، و دفاع از ملت انگلستان (۱۶۵۰). دورۀ بازگشت، آغاز سومین و پربارترین دورۀ زندگی میلتون بود. حاصل کارش در این مرحله بهشت گمشده، بهشت بازیافته و شمشون پهلوان است. در بهشت بازیافته پایداری مسیح در برابر وسوسۀ شیطان در بیابان تصویر می‌شود؛ و شمشون پهلوان داستان شمشون را از اسارت در غزه تا ویرانی معبد بازگو می‌کند. میلتون، که دچار نابینایی و نقرس بود، پس از درگذشت در محراب کلیسای سنت جایلز لندن به خاک سپرده شد.

 

---