نخعی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

نَخَعی

قبیلۀ عرب قحطانی، از فرزندان کهلان بن سبا و از نسل پسران عمرو بن عله بن خالد (نخع) بن مالک. مالک بن حارث، معروف به مالک اشتر و کمیل بن زیاد، از صحابی امام علی (ع)، از این مردم بودند. نخعی‌ها در ۱۱ق اسلام آوردند. معاذ بن جبل نخعی در همان سال از جانب پیامبر اسلام روانۀ یمن شد. بسیاری از نخعی‌ها پس از تصرف عراق روانۀ کوفه شدند و پا به پای فتوحات مسلمانان تا خراسان پیش رفتند و در حوادث گوناگون نواحی مفتوحه دخیل بودند. اعقاب نخعی‌های خراسان و کرمان هنوز در طبس و قائنات و راور به‌سر می‌برند. نخعی‌های خراسان بخشی از سپاه نادرشاه افشار بودند. پس از قتل او به امیرعلم قائنی پیوستند و از حامیان سلطنت سید محمد متولی یا شاه سلیمان دوم شدند. طبق یکی از آخرین سرشماری‌های عشایری، امروزه بالغ بر ۵۲ خانوار چادرنشین از نخعی‌ها باقی مانده است که سردسیر خود را در استان گلستان و گرمسیر را در استان خراسان برگزار می‌کنند.