نقاشی تک رنگ

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

نقاشی تَک‌رنگ (monochrome painting)

نقاشي تَک‌رنگ

(یا: نقاشی مونوکروم) نیز مشهور به گریزای[۱]. نقاشی در مایه‌های خاکستری یا رنگ‌های خنثی. مونوکروم در نقاشی دو استفادۀ عمده دارد: برای زیرْرنگ‌گذاریِ[۲] نقاشی، و برای ایجاد جلوه‌های سه‌بعدی. زمانی نقاشی تک‌رنگ به‌طور وسیع، در زیرْرنگ‌گذاری به‌کار می‌رفت، و نقاش نخست مسائل طرح و رنگ را در زیرسازی حل می‌کرد، و سپس به رنگ نهایی می‌پرداخت؛ رنگ نهایی گاهی در چند لایۀ نازکِ شفاف بر روی زمینۀ تکرنگ قرار می‌گرفت. برای مثال نقاشان قدیم ایتالیا، رنگیزۀ[۳] سبز خاکی (وِرداتچو[۴]) را بر روی جسّو[۵]ی سفید استفاده می‌کردند. روبنس[۶] رنگیزۀ قهوه‌ای خاکی و نقاط روشن سفید را بر روی زمینۀ سفیدی به‌کار می‌بُرد که با خاکستری صدفی[۷] ملایمش کرده بود. از مونوکروم برای ایجاد نمای برجسته نیز استفاده کرده‌اند، به‌ویژه در نقاشی‌هایی که بستر معمارانه دارند. از نخستین نمونه‌های آن، پیکره‌هایی اثر یان وان آیک[۸] بر لوح بیرونی محجر محراب[۹] گِنت[۱۰]، و نقوش برجسته‌نمای مانتنیا[۱۱] در نقاشیمقدمه‌ای بر معرفی آیین کوبله در رم[۱۲] (۱۵۰۵ـ۱۵۰۶؛ نگارخانۀ ملی لندن[۱۳]) درخور ذکرند. در شیوه‌های باروک[۱۴] و روکوکو[۱۵]، اغلب در طراحیِ ریسه‌های گل[۱۶] و تزیینات دیگر، از این روش استفاده می‌کردند.

 


  1. grisaille
  2. underpainting
  3. pigment
  4. verdaccio
  5. gesso
  6. Rubens
  7. pearly
  8. Jan van Eyck
  9. altarpiece
  10. Ghent
  11. Mantegna
  12. Intrduction to the Cult of the Cybele at Rome
  13. National Gallery,London
  14. baroque
  15. rococo
  16. swags