نمازخانه کوچک من

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

نمازخانۀ کوچک من
مجموعه داستانی به فارسی، در ۱۳۵۴ش نوشتۀ هوشنگ گلشیری. نویسنده در این اثر مسئلۀ «مواجهه با اقتدار» را مطرح می‌کند. برخی داستان‌ها دربارۀ زندانیان سیاسی است،‌ مانند «هردو روی سکه» یا «عروسک چینی»؛ اما در برخی مانند «معصوم ۱، ۲، ۳، ۴» به جنبه‌های پنهانِ اقتدار توجه می‌شود. نویسنده در جست‌وجوی ریشه‌ها، نقبی به اسطوره‌ها و روان‌شناسی جمعیِ ایرانیان می‌زند و فضاهای غریبی را تجربه می‌کند، تا جامعه‌ای را وصف کند که ساختار آن براساس ترس شکل گرفته است.