نود (عهد عتیق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

نود (عهد عتیق)(Nod)

(در عبری به‌معنی «فرار») در عهد عتیق[۱]، سرزمینی که قائن/قابیل[۲] پس از آن‌که مغضوب خداوند شد به آن‌جا گریخت (پیدایش ۱۶:۴).

 


  1. Old Testament
  2. Cain