نیروی هوایی، کوی
نیروی هوایی، کوی
منطقه‌ای در شمال شرقی میدان شهدا (میدان ژالۀ سابق) در تهران. در اواخر دهۀ ۱۳۲۰ش با ساخت یک پادگان و محوطه‌ای برای فرود هواپیماهای ارتشی در اراضی دوشان تپه که خارج از شهر بود، به منطقه‌ای نظامی تبدیل شد. در دهۀ ۱۳۳۰ش، با خانه‌سازی برای اعضای نیروی هوایی، کوی نیروی هوایی به‌وجود آمد و پادگان و فرودگاه دوشان تپه، به تبع آن، نیروی هوایی خوانده شدند. پس از شکست کودتای ۲۵ مرداد ۱۳۳۲ش، محمدرضا‌شاه پهلوی با هواپیما از پادگان نیروی هوایی از ایران گریخت. در دهۀ ۱۳۳۰ش فرستندۀ رادیویی با نام رادیوی نیروهوایی در آن‌جا ساخته شد. کوی نیروی هوایی در ۱۳۵۷ش، در دورۀ مبارزات مردم برای سرنگونی حکومت پهلوی، به‌سبب شرکت فعال درجه‌داران پادگان نیروی هوایی، از مناطق پرحادثه و تاریخی شهر تهران شد. از این رو خیابان نیروی هوایی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، خیابان پیروزی نام گرفت. در کوی نیروی هوایی، چهار میدان به نام‌های فلکه اول، فلکۀ دوم که یک پارک عمومی بزرگ است، فلکه روز مادر و میدان کلاهدوز وجود دارد که در آن، جادۀ مخصوص قصر فیروزه، بزرگ‌راه‌های اسب‌دوانی و افسریه، و خیابان‌های پیروزی و ۳۰متری نیروی هوایی، که به جادۀ دماوند ختم می‌شود، به یکدیگر می‌پیوندند. موزۀ نیروی هوایی، باشگاه شمارۀ دو و بیمارستان نیروی هوایی (فجر)، همچنین پارک سیمرغ از مکان‌های مهم کوی نیروی هوایی به‌شمار می‌روند.