هوله
هولِه
اتحادیه‌ای از اعراب هردوسوی سواحل خلیج فارس، در اصل ساکن بنادر لنگه، کنگان و طاهری، مهاجرت کرده در اواخر قرن ۱۷/۱۱ق و یا اوایل قرن ۱۸/۱۲ق به سواحل جنوبی خلیج فارس. هوله‌های شمال با مهاجران به جنوب مناسبات خود را حفظ کرده بودند و گه‌گاه آنان را به حمله علیه سواحل شمال خلیج فارس تشویق می‌کردند. گروه‌های بزرگی از اعراب هوله پس از مهاجرت در مناطقی نظیر رأس‌الخیمه (جلفار) و بحرین و ناحیه مرکزی عمان مستقر شدند و با اعراب طاهری و بندر لنگه و کنگان اتحادیۀ قدرتمندی را تشکیل دادند. رحمت بن مطار سرکرده هوله‌های جنوب، در سال‌های بعد از ۱۷۲۰ در مبارزات شیوخ عمان برای تصاحب مقام امامت شرکت داشت. طوایف هوله در سال‌های سلطنت نادرشاه بعضی حوادث را به‌وجود آوردند. اینان در ۱۷۵۱ـ۱۷۵۲ از بحرین به بندر طاهری و بندرعباس حمله آوردند و در ۱۷۵۵م مطیع حاکم بندر بوشهر شدند.