ورجاوند، پرویز (تهران ۱۳۱۳ـ ۱۳۸۵ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

وَرجاوَند، پرویز (تهران ۱۳۱۳ـ ۱۳۸۵ش)

وَرجاوَند، پرويز
پرویز ورجاوند
زادروز تهران ۱۳۱۳ش
درگذشت ۱۳۸۵ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل اخذ دکترا از دانشگاه سوربون
شغل و تخصص اصلی مـتـرجم
شغل و تخصص های دیگر باسـتـان شنـاس و انسان شناس
آثار کاوش رصدخانه مراغه و سیری در دانش ستاره شناسی ایران (۱۳۶۶ش)؛ سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین، ۳جلد (۱۳۷۷ش)؛ میراث های تمدن ایرانی در سرزمین های آسیایی شوروی؛ بناهای تاریخی ایران(۱۳۵۷ش)
گروه مقاله باستان شناسی ایران

مـتـرجم، باسـتـان‌شنـاس و انسان‌شناس ایرانی. پس از دریافت دیپلم ریاضی و ادبی، نخست رشتۀ نقشه‌برداری و سپس باستان‌شناسی و بعد فوق‌لیسانس علوم اجتماعی را در تهران پی‌گرفت و بعد راهی فرانسه شد و تحصیلات خود را در مدرسۀ عالی لوور و دانشگاه سوربون ادامه داد و به اخذ گواهی‌نامه‌ها و دیپلم نایل آمد و دکترای خود را نیز از دانشگاه سوربون گرفت. سپس دورۀ مدرسۀ عالی تتبعات دانشگاه پاریس را به‌پایان برد و پس از بازگشت به ایران، به‌عنوان مسئول بخش پژوهش‌های مردم‌شناسی، ایلات و عشایر مؤسسه علوم اجتماعی برگزیده شد و با سِمت دانشیار در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و تا استادی پیش رفت. در ۱۳۴۳ش، در سمت مشاور عالی سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، برای نخستین‌بار، مرکزی را برای آموزش علمی کار مرمت و بازپیرایی آثار باستانی و بناهای تاریخی پایه گذارد. چندی نیز مسئولیت تشکیل نخستین دورۀ تخصصی تربیت کارشناسان فرهنگ و مردم را برای مرکز فرهنگ عامۀ وابسته به رادیو و تلویزیون به‌عهده داشت. چندی نیز مسئول و سردبیر مجله‌های دو زبانۀ باستان‌شناسی و هنر ایران و فرهنگ معماری ایران، و نیز عضو شورای نویسندگان مجله‌های هنر و معماری، و هنر و مردم بود. همچنین با دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، دایرةالمعارف تشیع، دانشنامۀ زن، و دایرةالمعارف ایرانیکا همکاری داشت. آخرین سِمت دولتی او، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسئولیت وزارت فرهنگ و هنر در دولت موقت مهدی بازرگان بود. مقالات بسیاری از او در نشریات علمی ایران و خارج انتشار یافته است. از تألیفات اوست: کاوش رصدخانۀ مراغه و سیری در دانش ستاره‌شناسی ایران (۱۳۶۶ش)؛ سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین، ۳جلد (۱۳۷۷ش)؛ میراث‌های تمدن ایرانی در سرزمین‌های آسیایی شوروی؛ بناهای تاریخی ایران (۱۳۵۷ش). از ترجمه‌های اوست: خراسان و ماوراءالنهر از بلینسکی (۱۳۶۴ش)؛ هنر معماری در سرزمین‌های اسلامی از ج هوگ.