ولید بن عتبه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

وَلید بن عُتْبه ( ـ۶۴ق)

نوۀ ابوسفیان و از رجال سیاسی بنی‌امیه. در زمان معاویه حاکم مدینه بود. پس از مرگ معاویه، یزید از او خواست تا از امام حسین (ع) و عبدالله بن زبیر، که هردو در مدینه بودند، برایش بیعت بگیرد. آن‌ها البته زیر بار بیعت با یزید نرفتند و این درخواست را رد کردند. ولید را ملامت کردند که چرا برای بیعت‌گرفتن از زور استفاده نکرده است و او در جواب گفت: من کسی نیستم که خون آنان را بریزم و پیوند خویشاوندی را قطع کنم. یزید هم او را از حکومت مدینه خلع کرد. ولید در مدینه به مرض طاعون درگذشت.