وودوارد، رابرت برنز (۱۹۱۷ـ۱۹۷۹)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

وودْوارْد، رابِرْت بِرْنْز (۱۹۱۷ـ۱۹۷۹)(Woodward, Robert Burns)

شــیمی‌دان امریـکایی. در زمینۀ سنتز تعداد زیادی از مولکول‌های کمپلکسی، ازجمله کوینین[۱] (۱۹۴۴)، کلسترول[۲] (۱۹۵۱)، کلروفیل[۳] (۱۹۶۰)، و ویــــتامین ب۱۲‌[۴] (۱۹۷۱) کار کرد. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۶۵ به‌سبب تحقیق در زمینۀ سنتز آلی[۵] به او اعطا شد. در بوستون زاده شد و در مؤسسۀ فناوری ماساچوست[۶] درس خواند. کل دوران خدمتش را در هاروارد گذراند و در ۱۹۵۰، به درجۀ استادی رسید. در ۱۹۴۷، ساختار پنی‌سیلین[۷] و دو سال بعد، ساختار استریکنین[۸] را به‌دست آورد. در اوایل دهه ۱۹۵۰، سنتز استروئیدها[۹] را آغاز کرد. در ۱۹۵۴، آلکالوئید[۱۰] سمی استریکنین و اسید لایزرژیک[۱۱] را سنتز کرد که مادۀ اصلی برای ساخت داروی توهم‌زای اِل‌اِس‌دی[۱۲] است. در ۱۹۵۶، رزرِپین[۱۳]، اولین داروی مسکن، را تهیه کرد. بعدها بار دیگر به بررسی آنتی‌بیوتیک‌ها پرداخت و با همکارانش در ۱۹۶۲ تتراسایکلین[۱۴]، و در ۱۹۶۵ سفالوسپورین سی[۱۵] را تولید کرد. سنتز ویتامین ب۱۲ با همکاری شیمی‌دان‌های سوئیس طی ۱۰ سال صورت گرفت.

 


  1. quinine
  2. cholesterol
  3. chlorophyll
  4. vitamin B12
  5. organic synthesis
  6. Massachusetts Institute of Technology
  7. penicillin
  8. strychnine
  9. steroids
  10. alkaloid
  11. lysergic acid
  12. LSD
  13. reserpine
  14. tetracycline
  15. cephalosporin C