پتاح

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پتاح (Ptah)

در اساطیر مصر، خدا[۱]ی کوزه‌گر، تجسم قدرت آفرینش. پرستشگاهش در ممفیس[۲] بود. او را به‌صورت مومیایی یا مجسمۀ انسانی بدوی تصویر کرده‌اند که یک اَنخ[۳]، نماد زندگی، به‌دست دارد. گفته می‌شد که او پدر ایم‌حوتپ[۴]، طبیب و معمار افسانه‌ای، بوده است. در زمان فرمانروایی سلسلۀ اول (ح ۳۰۵۰پ‌م)، هنگامی که ممفیس، پایتخت مصر متحد شد، پتاح اهمیت یافت. او با سوکار[۵]، خدای تدفین، یکی شد و به اتفاق سِخمِت[۶]، الهه[۷]ای با کلۀ شیر، و پسرشان نِفِرتم[۸]، خدای جوانی که شکوفۀ نیلوفر آبی سربندش بود، مثلثی را تشکیل داد. به‌دنبال وحدت کاهنان ممفیس و هِلیوپولیس[۹]، هشت خدای خلقت را اعضای بدن پتاح، خالق کل، اعلام کردند. یکی از شکل‌های پتاح خدایی به نام اور[۱۰] بود، که همانند آتوم[۱۱] در دستگاه هلیوپولیسی بود.

 

 


  1. god
  2. Memphis
  3. ankh
  4. Imhotep
  5. Sokar
  6. Sekhmet
  7. goddess
  8. Nefertem
  9. Heliopolis
  10. Ur
  11. Atum