پدرو پارامو

پِدرو پارامو (Pedro Paramo)

رمانی کوتاه، نوشتۀ خوان رولفو، به زبان اسپانیایی، منتشرشده در ۱۹۵۵. پدرو پارامو، که از شاهکارهای جریان موسوم به رئالیسم جادویی امریکای لاتین به‌شمار می‌آید، رمانی است موجز و وهم‌آلود با مضمون اقتدار ارباب‌رعیتی پیش از وقوع انقلاب. خوان پرسیادو، سوار بر خری در جاده‌ای خشک‌و‌خالی به جست‌و‌جوی پدر خود، پدرو پارامو، کدخدای دهکدۀ کومالا، می‌رود. او به مادرش هنگام مرگ قول داده است که پدرو پارامو را بیابد. خوان به راهنمایی قاطرچی عجیب‌وغریبی به کومالای خالی از سکنه می‌رسد. پیرزنی، تنها بازماندۀ کومالا، او را به خانه‌اش راه می‌دهد و به او می‌گوید آن قاطرچی که او را به کومالا آورده، شبحی بیش نبوده است. رفته‌رفته اشباح مردگانی دیگر نیز سر برمی‌آورند و هریک خاطرات خود را از دورۀ کدخدایی پدرو پارامو بازمی‌گویند. معلوم می‌شود که پدرو پارامو خودکامه‌ای بوده که مردم علیه او شوریده‌اند و شورش آن‌ها نتیجه نداده است. درپی مرگ پدرو پارامو، دهکده نیز به‌کل از رونق افتاده و به جایگاه اشباح بدل شده است. پدرو پارامو، که اکتاویو پاز آن را با بوف کور مقایسه کرده است، منبع الهام همۀ نویسندگان دورۀ نوزایی ادبیات امریکای لاتین به‌شمار می‌رود.