پشت بند
پُشت‌بند (buttress)
در معماری، سازه‌ای عمودی از مصالح بنایی که از سطح خارجی دیوار در فواصل معیّن، بیرون زده باشد تا دربرابر نیروی رانشی‌ِ طاق، خرپای بام[۱]، یا شاه‌تیر[۲] مقاومت کند. در معماری کلاسیک[۳] به‌ندرت از پشت‌بند استفاده می‌شد، و در معماری رومانسک (رومی‌وار)[۴]، پشت‌بندها کوچک بودند و بیرون‌نشستگیِ اندکی داشتند؛ اما در دورۀ گوتیک[۵] پشت‌بندها به‌تدریج بزرگ شدند، که به این ترتیب کاهش ضخامت دیوارها و تعبیۀ پنجره‌های بزرگ در آن‌ها میسّر گردید. نیز ← پشت‌بند معلق