چاشنی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

چاشنی (percussion cap)
ماده‌ای که سبب انفجار مادۀ منفجرۀ اصلی می‌شود. تا قرن ۱۹، سلاح‌های گرم، مانند تفنگ‌های چخماقی و تفنگ‌های سرپر، تابع محدودیت‌های خرج‌گذاری و شلیک بودند. پس از هر بار شلیک، می‌بایست تفنگ را تمیز می‌کردند و دوباره باروت و ساچمه و گلولۀ نمدی در آن می‌ریختند تا بتوانند یک بار دیگر شلیک کنند. با پیدایش چاشنی در قرن ۱۹ و ابداع فشنگ درپی آن، زمان لازم برای شلیک مجدد کاهش یافت. در دهۀ ۱۸۳۰، ساموئل کلت[۱]، مخترع امریکایی، سلاحی‌گردان اختراع کرد که در آن از چاشنی استفاده شده بود. در دوران جنگ داخلی امریکا (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵)، ارتش جنوبی‌ها مسلسلی را به‌کار گرفت که با دست می‌چرخید و می‌توانست در هر دقیقه، از یک لوله، ۶۵ گلوله شلیک کند.



  1. Samuel Colt