کاراکالا
کاراکالا (۱۸۶ـ۲۱۷م)(Caracalla)
(یا: مارکوس اورِلیوس سِوِروس آنتونینوس اوگوستوس[۱]) نام اصلی: سِپتی‌میوس باسیانوس[۲] (۱۸۶ـ۲۱۷م)، امپراتور روم از ۲۱۱م، پسر و جانشین سِپتی‌میوس سِوِروس[۳]. همراه پدر به بریتانیا رفت (۲۰۸ـ۲۱۱م) و هنگامی که سوروس در ۲۱۱م درگذشت، با برادر کوچک خود گِتا[۴] مشترکاً امپراتور شد. با پشتیبانی ارتش، گِتا را کشت و در ۲۱۲م حکمران مطلق امپراتوری شد. در زمان سلطنت او در ۲۱۲م، به همۀ ساکنان آزاد امپراتوری حق شهروندی روم اعطا شد. به تحریک ماکرینوس[۵]، که بعد از او قدرت را دردست گرفت، به‌قتل رسید. کاراکالا بناهای باشکوهی چون حمام‌های کاراکالا در رُم و طاق نصرت[۶] سِپتی‌موس سِوِروس را ساخت. با اقدام آلمانی و نیز برضد پارت‌ها[۷] جنگید. لقب او برگرفته از بالاپوش بلند سلتی[۸] (کاراکالا) بود که برتن میکرد.