کتابخانه مجلس
کتابخانۀ مجلس
(یا: کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، در تهران) از معتبرترین کتابخانه‌های تخصصی ایران. پیشنهاد تأسیس کتابخانۀ مجلس را ارباب کیخسرو شاهرخ، نمایندۀ زردشتیان در دورۀ دوم مجلس، در ۱۲۸۷ش ـ دو سال پس از پیروزی انقلاب مشروطه ـ به مجلس ارائه داد که در ۱۷ دی آن سال به تصویب رسید. موجودی اولیه مجموعه با خرید تعدادی کتاب، ازجمله ۲۰۲ مجلد از کتاب‌های میرزا ابوالحسن جلوه، ۱۰۹۱ جلد از کتاب‌های احتشام‌السلطنه بود. در دورۀ پنجم مجلس شورای ملی، خانه و باغ عزیز‌السلطان (ملیجک) برای کتابخانه خریداری شد. در ۱۳۰۲ش، کتابخانه به ساختمانی در شرق مجلس (بخشی از اندرون خانۀ میرزا حسین‌خان سپهسالار) منتقل شد و در ۱۳۰۴ش، یوسف اعتصامی (اعتصام‌الملک) به ریاست کتابخانه منصوب شد که تا ۱۳۱۶ش در این سمت باقی ماند. پس از او تقی تفضلی رئیس کتابخانه شد و تا ۱۳۴۶، عهده‌دار این سمت بود. در ۱۳۴۱، ساختمان جدیدی برای کتابخانه در جنوب محوطۀ مجلس شورای ملی ساخته شد. کتابخانه مجلس از چند ماه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی تعطیل شد و سپس در فروردین ۱۳۵۸، با مدیریت عبدالحسین حائری کار خود را آغاز کرد و به‌نام کتابخانۀ شماره یک مجلس شورای اسلامی خوانده شد. کتابخانۀ مجلس سنا نام کتابخانۀ شمارۀ دو را بر خود گرفت. در ۱۳۶۴، هر دو کتابخانه تحت مدیریت واحد درآمد. در ۱۳۷۴، اساسنامۀ کتابخانه بازنگری شد و نام آن به «کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای ملی» تغییر کرد. مجموعۀ کتابخانه را حدود ۲۰۰ هزار نسخه چاپی، حدود ۲۵هزار نسخه خطی، نشریات ادواری، مجموعه اهدایی مشاهیر، اسناد تاریخی، گزارش‌های دولتی، اسناد سازمان ملل متحد، و میکروفیلم تشکیل می‌دهد. همچنین آثار هنری و تاریخی گرانبهایی در بخش موزۀ مجلس نگهداری می‌شود. کتابخانۀ مجلس دو نشریۀ نامه بهارستان و پیام بهارستان را منتشر می‌کند.