کروبی، احمد (گلپایگان ۱۲۷۰ـ۱۳۶۳ش)
کَرّوبی، احمد (گلپایگان ۱۲۷۰ـ۱۳۶۳ش)
روحانی مبارز ایرانی. پس از گذراندن دروس مقدماتی، در نوجوانی به‌واسطۀ برادر بزرگ‌ترش عباس کروبی که طلبه‌ای در نجف بود، به عراق رفت و به تحصیل علوم دینی در آن حوزه پرداخت. پس از پایان تحصیلات به ایران بازگشت و از سوی آیت‌الله بروجردی به‌عنوان نمایندۀ ایشان در شهرستان الیگودرز معرفی شد. در آنجا شهرت فراوانی میان مردم یافت و در حمله به رژیم پهلوی و دفاع از مردم محروم و فقیر صراحت بسیار داشت. وی از ۱۳۲۰ش تا ۱۳۵۷ که انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید، یا در حبس بود و یا در تبعید یا در مجادله و درگیری با عوامل و مسئولان رژیم پهلوی به‌سر می‌برد. آزارها و شکنجه‌های طولانی در سال‌های زندان تأثیر بسیار ناهنجاری بر وضع جسمی و عصبی وی گذارد. با این حال، وی در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ جزو معتمدترین یاران امام‌خمینی بود و اعلامیه‌ها و رسائل وی را در منطقه توزیع می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب نیز از موقعیتی ممتاز و محترم نزد رهبر انقلاب برخوردار بود. مهدی کروبی، رئیس سابق مجلس شورای اسلامی، فرزند اوست. مزار شیخ احمد کروبی در بهشت زهرا، نزدیک مقبرۀ آیت‌الله طالقانی واقع است.