کلاه گیس
کُلاه‌گیس (wig)
پوشش مویی مصنوعی برای سر. کلاه‌گیس دراصل برای پوشاندن طاسی ابداع شد، اما بعدها به‌منظور تغییر قیافه، آرایش، و تشریفات هم مورد استفاده قرار گرفت و به‌صورت یکی از لوازم بسیار کاربردی نمایش‌های تئاتری (و از قرن بیستم سینمایی) در آمد. کلاه‌گیس بدواً با موی طبیعی ساخته می‌شد و امروزه از الیاف مصنوعی شبیه به موی انسان نیز ساخته می‌شود. احتمال داده‌اند که یونانیان قدیم کلاه‌گیس را از ایران وارد می‌کردند. رومی‌ها و مصریان هم از اعصار کهن کلاه‌گیس‌های تشریفاتی و آرایشی بر سر می‌نهادند. زنان و مردان مصری از کلاه‌گیس‌های آراسته به زر و گوهر استفاده می‌کردند. از قرن ۱۷ کلاه‌گیس در فرانسه رواج گرفت و از آن‌جا به انگلستان رفت و در میان مردان عمومیت پیدا کرد. در این کشور بعضاً با پاشیدن پودر کلاه‌گیس را به رنگ سفید در می‌آوردند تا به صاحب آن وقار و تشخص دهد. امروزه استفاده از کلاه‌گیس نزد مردان منسوخ شده و فقط به‌منزله نماد بعضی از مناصب (قضات، وکلای مدافع و اسقف‌ها) مورد استفاده است؛ اما زنان همچنان از کلاه‌گیس استفاده می‌کنند. نوعی از کلاه‌گیس به‌صورت قسمتی از موی سر برای پوشاندن طاسی سر وجود دارد که فقط قسمت طاس سر را می‌پوشاند. این نوع کلاه‌گیس را در ایران هِرپیس می‌خوانند. هِرپیس (به انگلیسی: توپی) را با نوعی چسب در محل طاسی می‌چسبانند و یا با سنجاق به موهای باقی‌مانده در سر وصل می‌کنند.