کلیم کاشانی، ابوطالب ( ـ کشمیر ۱۰۶۱ق)
کَلیم کاشانی، ابوطالب ( ـ کشمیر ۱۰۶۱ق)
(یا: کلیم همدانی) معروف به طالبای کلیم و خلاق‌المعانی ثانی، شاعر ایرانی. از مردم همدان بود، چون بیشتر روزگار خود را در کاشان گذراند، از این‌رو به کاشانی آوازه یافت. در روزگار جهانگیر گورکانی به هند کوچید و منصب دیوانی یافت. در ۱۰۲۸ق به وطن بازگشت و در ۱۰۳۰ق بار دیگر به هند رفت. در ۱۳۰۷ق به دربار شاه‌جهان راه یافت و لقب ملک‌الشعرایی گرفت. از شاعران برجستۀ سبک هندی است و در شعر از شاعرانی چون محتشم کاشانی، حافظ، عراقی و خاقانی پیروی می‌کرد. به غزل بیش از انواع دیگر شعر توجه کرده است. بسیاری از تک‌بیتی‌های او به‌صورت ضرب‌المثل درآمده. از آثارش: دیوان اشعار به‌کوشش بیژن ترقی (تهران ۱۳۳۶ش)؛ مثنوی ظفرنامه/شاه‌جهان‌نامه در حالات شاه‌جهان که چاپ شده است.