کهنه سوار شیردل
کُهنه‌سوار شیردل (قرن ۷ق)
پهلوان ایرانی. پوریای ولی از او به‌نام استاد خود یاد کرده است. پهلوان اهل محلۀ سرخاب تبریز ۴۰ سال در مقام پهلوانی بود. ۲۰ سال در عراق، اردن، لبنان، سوریه، فلسطین، ترکیه، افغانستان، گرجستان، هندوستان، مصر، جنوب روسیه و شهرهای ایران سفر و با کشتی‌گیران ممالک مختلف دست و پنجه نرم کرد و ۲۰ سال نیز در کسوت کهنه‌سواری کشتی‌گیران بسیاری را تربیت کرد. در هیچ کشوری کسی را توان برابری با او نبود. نه کس می‌توانست او را بیندازد و نه سنگ او را بگیرد. گفته می‌شود پوریای ولی به امر استاد خود از پهلوانی کوچک‌تر از خود شکست خورد و پس از این جوانمردی و اطاعت از استاد مقامی عالی یافت. در طومارها از قول پوریا آمده است: «هر کَس غیرت کهنه‌سوار را ندارد، مکمّل نشود و در حین شباب بمیرد». در یکی از طومارهای قدیمی آمده است «شیردل را دو سنگ بوده از سنگ مرمر به وزن ۱۰۸ من که هر صبح ۵۰ مرتبه آن‌ها را می‌گرفت». این سخن او معروف است: «پهلوانان را شکستگی و بستگی و خستگی نباشد».