نمایش مبدأ برای میلتون، جان (۱۶۰۸ـ۱۶۷۴)


میلْتون، جان (۱۶۰۸ـ۱۶۷۴)(Milton, John)<br/> [[File:38609900.jpg|thumb|ميلْتون، جان]]

{{جعبه زندگینامه
|عنوان = جان میلتون
|نام =John Milton
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=لندن ۱۶۰۸م
|تاریخ مرگ=۱۶۷۴م
|دوره زندگی=
|ملیت= انگلیسی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در مدرسه سنت پل و کرایست کالج کیمبریج
| شغل و تخصص اصلی =شاعر و نثرنویس
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =منشی لاتینی اولیور کرامول
|جوایز و افتخارات =
|آثار =بهشت گمشده (۱۶۶۷) 
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات غرب
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}شاعر و نثرنویس انگلیسی. حماسۀ ''بهشت گمشده''<ref>''Paradise Lost''</ref> (۱۶۶۷) او یکی از نقاط عطف ادبیات انگلیسی است. اشعار اولیه‌اش، ازجمله ''کُموس''<ref>''Comus''</ref> (نمایشی منظوم اجراشده در ۱۶۳۴) و''لیکیداس''<ref>''Lycidas''</ref> (یک مرثیه، ۱۶۳۸)، حاکی از استعداد غنایی عالی وی بودند. رسالات و آثار منثور زیادی نیز نوشت، ازجمله ''آریوپاگیتیکا''<ref>''Areopagitica''</ref> (۱۶۴۴) که در مخالفت با سانسور مطبوعات است. از ۱۶۴۹ تا بازگشت چارلز دوم<ref>Charles II </ref> به سلطنت منشی لاتینی اولیور کرامول<ref>Oliver Cromwell </ref> و شورای حکومتی بود. در چیپْسایدِ<ref>Cheapside </ref> لندن به‌دنیا آمد و در مدرسۀ سنْت پل<ref>St Paul’s School </ref> و کرایست کالجِ‌<ref>Christ’s College </ref> کیمبریج تحصیل کرد. شاعری دانشمند و مشتاق رسیدن به مرتبۀ حماسه‌سرایان کلاسیک بود و در الهیات دیدگاه‌های محکمی داشت. در زمینه‌های بحث‌انگیز جمهوری‌خواهی و حکومت کلیسا آثار منثوری منتشر کرد. سال‌های میانی عمرش صرف مسئلۀ پیوریتن‌ها<ref>Puritans </ref> و رساله‌نویسی شد، ازجمله ''آموزه و مقررات طلاق''<ref>''The Doctrine and Discipline of Divorce''</ref> (۱۶۴۳)، که ممکن است بر پایۀ تجربه‌های خودش از نارضایتی در ازدواج باشد. میلتون ''بهشت گمشده'' و دنبالۀ نه‌چندان موفق آن، ''بهشت بازیافته''<ref>''Paradise Regained''</ref> (۱۶۷۱)، را هنگامی سرود که نابینا و در تهدید خطرات سیاسی (پس از بازگشت چارلز دوم به سلطنت) بود، همچنان که منظومۀ نمایشی ''شمشون پهلوان''<ref>''Samson Agonistes''</ref> (۱۶۷۱) را در همین موقعیت سروده است. اشعار اولیۀ او از شور و سرزندگی سبک باروک<ref>baroque </ref>، استفادۀ گسترده از صور خیال و وزن برخوردارند، در حالی که آثار سال‌های بعدش متین‌تر، و قالب شعر سپید مورد استفاده‌اش از نظر ترکیب شیوۀ بیان کلاسیک و انگلیسی سنجیده‌ترند. ''بهشت گمشده'' در «تأیید مشیت الهی و توجیه ازدست‌دادن بهشت خداوندی برای انسان است». میلتون آن‌گونه که از طریق تعریف و تفسیر دوبارۀ قراردادهای حماسی به برتری مکاشفۀ مسیحی در مقایسه باورهای مشرکان می‌پردازد، به پیروی از حماسۀ کلاسیک اعتنایی ندارد. نخستین شعر وی «در مرگ طفلی زیبا<ref>''On the Death of a Fair Infant''</ref>» (۱۶۲۶) بود که در مرگ نخستین کودک خواهرش سرود. اشعاری نیز که طی هفت سال اقامتش در کیمبریج سرود، عبارت‌اند از «دربارۀ بامداد ولادت مسیح<ref>On the Morning of Christ’s Nativity </ref>» (۱۶۲۹)، «دربارۀ ختنه‌سوران مسیح<ref>On the Circumcision </ref>»، «مصائب مسیح<ref>The Passion </ref>»، «دربارۀ صبح ماه مه<ref>On May Morning </ref>» و «دربارۀ شکسپیر<ref>On Shakespeare </ref>» (همه ۱۶۳۰)؛ و دو غزل «برای بلبل<ref>To the Nightingale </ref>» و «دربارۀ رسیدن به بیست‌وسه سالگی<ref>On Arriving at the Age of Twenty-three </ref>». از ۱۶۳۲ شش سال در هورتون<ref>Horton </ref>، نزدیک وینزر<ref>Windsor </ref>، اقامت گزید و به مطالعات گسترده‌ای پرداخت. در همین جا بود که ''اَلِگْرو''<ref>''L’Allegro''</ref> و ''ایل پِنسروزو''<ref>''Il Penseroso''</ref> ۱۶۳۲، ''آرکادِس''<ref>''Arcades''</ref> (۱۶۳۳)، ''کُموس'' و ''لیکیداس'' را سرود. در ۱۶۳۸ با سفر به ایتالیا و فرانسه آموزش خود را تکمیل کرد. اخبار درگیری قریب‌الوقوع بین شاه و پارلمان سال بعد وی را به انگلستان کشاند و بازگشتش را می‌توان پایان نخستین مرحله از مراحل سه‌گانۀ زندگی‌اش دانست. مرحلۀ اول، دورۀ آمادگی و اشعار اولیۀ اوست؛ مرحلۀ دوم، مرحلۀ بحث و مناقشه و نثرنویسی میلتون است؛ و مرحلۀ سوم، دورۀ گوشه‌گیری و اشعار سال‌های آخر زندگی اوست. میلتون عمیقاً به مسئلۀ پیوریتن‌ها متعهد بود و در آثارش نیز به آرمان‌های مذهبی و آزادی مدنی توجه داشت. پس از بازگشت به لندن، درگیر مباحثات و کارهای عملی شد که بیست سال تمام نیرویش را صرف آن‌ها کرد. آثار این دوره‌اش مشتمل‌اند بر ''اصلاح مقررات کلیسا در انگلستان''<ref>''Reformation of Church Discipline in England''</ref> (۱۶۴۱)، که برضد کلیسای اسقفی است؛ آثاری دربارۀ طلاق (آموزه و مقررات طلاق)، و آثاری دربارۀ سیاست در مسائل گوناگون، ازجمله ''رساله در باب آموزش و پرورش''<ref>''Tractate on Education''</ref> (۱۶۴۴)، ''آریوپاگیتیکا'' یا ''گفتاری در باب آزادی چاپ غیرمجاز''<ref>''A Speech for the Liberty of Unlicensed Printing''</ref> (دفاعی پرشور از آزادی مطبوعات، که بزرگ‌ترین اثر منثور اوست)،''دورۀ تصدی شاهان و قضات''<ref>''Tenure of Kings and Magistrates''</ref> (۱۶۴۹) (در دفاع از اعدام چارلز اول)، و ''دفاع از ملت انگلستان''<ref>''Pro Populo Anglicano Defensio''</ref> (۱۶۵۰). دورۀ بازگشت، آغاز سومین و پربارترین دورۀ زندگی میلتون بود. حاصل کارش در این مرحله ''بهشت گمشده''، ''بهشت بازیافته'' و ''شمشون پهلوان'' است. در بهشت بازیافته پایداری مسیح در برابر وسوسۀ شیطان در بیابان تصویر می‌شود؛ و شمشون پهلوان داستان شمشون را از اسارت در غزه<ref>Gaza 

</ref> تا ویرانی معبد بازگو می‌کند. میلتون، که دچار نابینایی و نقرس بود، پس از درگذشت در محراب کلیسای سنت جایلز<ref>St Giles</ref> لندن به خاک سپرده شد.

&nbsp;

----

[[Category:ادبیات غرب]] [[Category:سایر گونه های ادبی]] [[Category:شعر (اشخاص و آثار)]]