محمد قلی میرزا ملک آرا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
محمد قلی میرزا ملک آرا (1203 - 1289ق) | محمد قلی میرزا ملک آرا (1203 - 1289ق) | ||
(ملقب به مُلک آرا، و متخلص به خسروى) شاهزادۀ | (ملقب به مُلک آرا، و متخلص به خسروى) شاهزادۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، و حاکم [[مازندران]] و [[استرآباد]]، پسر سوم [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]]. مادرش آسیه‌خانم، دختر محمدخان قاجار دولو و خواهر سلیمانخان اعتضادالدوله بود. محمد قلی میرزا در 12 سالگی (1214ق) به حکومت مازندران منصوب شد و تا مدت‌ها حكومت مازندران را داشت. در ۱۲۲۸ق، حاکم استرآباد شد و لقب مُلک‌آرا گرفت. | ||
محمد قلی میرزا | پس از فوت فتحعلی شاه در 1250ق، و هنگامی که [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه]] (بعد از غلبه بر علیشاه ظل السلطان) به تهران آمد و بر تخت سلطنت نشست، محمد قلی میرزا همچون دیگر برادرهایش تمایلی به اطاعت از محمدشاه نداشت. از این رو، [[قایم مقام، میرزا ابوالقاسم (اراک ۱۱۹۳ـ تهران ۱۲۵۱ق)|میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی]] او را به بهانۀ شرکت در مراسم تاج‌گذاری محمدشاه به تهران فراخواند. اما وقتی دید که محمد قلی میرزا در ملاقات‌هایش با محمدشاه، به او اعتنا نمی کند، به همدان تبعیدش كرد. او تا اواخر عمر در همدان در تبعید به سر برد تا این که او را به تهران آوردند و در 87 سالگی درگذشت. | ||
محمد قلی میرزا شعر نیز می‌سرود و دیوان شعری هم داشت. تخلص‌اش "خسروی" بود. فامیل ملک‌آرا کنونی از اعقاب او هستند. | |||
محمد قلی میرزا شعر نیز | |||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:دوره قاجار]] | [[رده:دوره قاجار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۸
| محمد قلی میرزا ملک آرا | |
|---|---|
| زادروز |
1203ق |
| درگذشت | 1289ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاهزاده و دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| لقب | ملقب به مُلک آرا، و متخلص به خسروى |
| دوره | قاجار |
| آثار | دیوان شعر |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| پست تخصصی | حاکم مازندران و استرآباد |
| خویشاوندان سرشناس | فتحعلی‌شاه قاجار (پدر) |
محمد قلی میرزا ملک آرا (1203 - 1289ق)
(ملقب به مُلک آرا، و متخلص به خسروى) شاهزادۀ قاجار، و حاکم مازندران و استرآباد، پسر سوم فتحعلی‌شاه قاجار. مادرش آسیه‌خانم، دختر محمدخان قاجار دولو و خواهر سلیمانخان اعتضادالدوله بود. محمد قلی میرزا در 12 سالگی (1214ق) به حکومت مازندران منصوب شد و تا مدت‌ها حكومت مازندران را داشت. در ۱۲۲۸ق، حاکم استرآباد شد و لقب مُلک‌آرا گرفت.
پس از فوت فتحعلی شاه در 1250ق، و هنگامی که محمدشاه (بعد از غلبه بر علیشاه ظل السلطان) به تهران آمد و بر تخت سلطنت نشست، محمد قلی میرزا همچون دیگر برادرهایش تمایلی به اطاعت از محمدشاه نداشت. از این رو، میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی او را به بهانۀ شرکت در مراسم تاج‌گذاری محمدشاه به تهران فراخواند. اما وقتی دید که محمد قلی میرزا در ملاقات‌هایش با محمدشاه، به او اعتنا نمی کند، به همدان تبعیدش كرد. او تا اواخر عمر در همدان در تبعید به سر برد تا این که او را به تهران آوردند و در 87 سالگی درگذشت.
محمد قلی میرزا شعر نیز می‌سرود و دیوان شعری هم داشت. تخلص‌اش "خسروی" بود. فامیل ملک‌آرا کنونی از اعقاب او هستند.