مهرتاش، اسماعیل ( تهران ۱۲۸۳ـ۱۳۵۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
اسماعیل مهرتاش (تهران ۱۲۸۳ـ ۱۳۵۹ش)<br> | اسماعیل مهرتاش (تهران ۱۲۸۳ـ ۱۳۵۹ش)<br> | ||
[[پرونده: 38549600.jpg | بندانگشتی|اسماعیل مهرتاش]]<p>ردیف‌دان، نوازندۀ ایرانی تار، آهنگ‌ساز و مدرّس موسیقی. از مهم‌ترین چهره‌های موسیقی و تئاتر ایران از آغاز سده‌ی اخیر تا اواخر دهۀ 1350ش بود. تارنوازی و ردیف را نزد داود شیرازی، [[درویش خان|درویش‌خان]] و [[علینقی وزیری]] فراگرفت و از نوجوانی، در برگزاری کنسرت و نمایش در محل تحصیل ([[دارالفنون]]) و محل سکونت خود، اهتمام داشت. </p><p>در ۱۳۰۵ش [[جامعه باربد]] را تأسیس کرد و نزدیک به ۴۰ سال، کنسرت‌ها، اپرت‌ها و تئاترهای متعدد با مضمون موسیقایی در آن‌جا به راه انداخت و همراه خوانندگان معروف ([[ادیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)|ادیب خوانساری]] و ملوک ضرابی) چندین صفحه گرامافون ضبط کرد. مهرتاش در کنار این فعالیت‌ها، ردیف نیز تدریس می‌کرد و [[عبدالوهاب شهیدی]]، [[محمدصفار منتشری]] و [[محمدرضا شجریان]] از شاگردان او بودند. از او یک دوره ردیف (ضبط شخصی) و تعدادی قطعه برای آهنگ ـ ترانه باقی مانده است. مانند «چه خوش صید دلم کردی»، «از عشقت ای نگارم»، «خسرو حُسن» و....</p><p>مهرتاش با تاسیس و مدیریت جامعۀ باربد، ضمن برگزاری نمایش‌ها و کنسرت‌های متعدد، شاگردان زیادی را (از بزرگان ایران در دهه‌های بعد) طی چندنسل در عرصه‌های بازیگری، فن بیان و گویندگی و خاصه موسیقی (خوانندگی و نوازندگی و آهنگ‌سازی) پرورش داد و از همین رو نقشی تاریخی و بی‌نظیر در هنر معاصر و ملی ایران دارد.</p> | [[پرونده: 38549600.jpg | بندانگشتی|اسماعیل مهرتاش]]<p>ردیف‌دان، نوازندۀ ایرانی تار، آهنگ‌ساز و مدرّس موسیقی. از مهم‌ترین چهره‌های موسیقی و تئاتر ایران از آغاز سده‌ی اخیر تا اواخر دهۀ 1350ش بود. تارنوازی و ردیف را نزد داود شیرازی، [[درویش خان|درویش‌خان]] و [[علینقی وزیری]] فراگرفت و از نوجوانی، در برگزاری کنسرت و نمایش در محل تحصیل ([[دارالفنون]]) و محل سکونت خود، اهتمام داشت. </p> | ||
[[پرونده:مهرتاش.jpg|بندانگشتی|343x343پیکسل|اسماعیل مهرتاش]] | |||
<p>در ۱۳۰۵ش [[جامعه باربد]] را تأسیس کرد و نزدیک به ۴۰ سال، کنسرت‌ها، اپرت‌ها و تئاترهای متعدد با مضمون موسیقایی در آن‌جا به راه انداخت و همراه خوانندگان معروف ([[ادیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)|ادیب خوانساری]] و ملوک ضرابی) چندین صفحه گرامافون ضبط کرد. مهرتاش در کنار این فعالیت‌ها، ردیف نیز تدریس می‌کرد و [[عبدالوهاب شهیدی]]، [[محمدصفار منتشری]] و [[محمدرضا شجریان]] از شاگردان او بودند. از او یک دوره ردیف (ضبط شخصی) و تعدادی قطعه برای آهنگ ـ ترانه باقی مانده است. مانند «چه خوش صید دلم کردی»، «از عشقت ای نگارم»، «خسرو حُسن» و....</p><p>مهرتاش با تاسیس و مدیریت جامعۀ باربد، ضمن برگزاری نمایش‌ها و کنسرت‌های متعدد، شاگردان زیادی را (از بزرگان ایران در دهه‌های بعد) طی چندنسل در عرصه‌های بازیگری، فن بیان و گویندگی و خاصه موسیقی (خوانندگی و نوازندگی و آهنگ‌سازی) پرورش داد و از همین رو نقشی تاریخی و بی‌نظیر در هنر معاصر و ملی ایران دارد.</p> | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۴
| اسماعیل مهرتاش | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۸۳ش |
| درگذشت | ۱۳۵۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دارالفنون |
| شغل و تخصص اصلی | ردیف‌دان |
| شغل و تخصص های دیگر | نوازنده تار، آهنگ‌ساز، مدرس موسیقی |
| گروه مقاله | موسیقی |
اسماعیل مهرتاش (تهران ۱۲۸۳ـ ۱۳۵۹ش)
ردیف‌دان، نوازندۀ ایرانی تار، آهنگ‌ساز و مدرّس موسیقی. از مهم‌ترین چهره‌های موسیقی و تئاتر ایران از آغاز سده‌ی اخیر تا اواخر دهۀ 1350ش بود. تارنوازی و ردیف را نزد داود شیرازی، درویش‌خان و علینقی وزیری فراگرفت و از نوجوانی، در برگزاری کنسرت و نمایش در محل تحصیل (دارالفنون) و محل سکونت خود، اهتمام داشت.
در ۱۳۰۵ش جامعه باربد را تأسیس کرد و نزدیک به ۴۰ سال، کنسرت‌ها، اپرت‌ها و تئاترهای متعدد با مضمون موسیقایی در آن‌جا به راه انداخت و همراه خوانندگان معروف (ادیب خوانساری و ملوک ضرابی) چندین صفحه گرامافون ضبط کرد. مهرتاش در کنار این فعالیت‌ها، ردیف نیز تدریس می‌کرد و عبدالوهاب شهیدی، محمدصفار منتشری و محمدرضا شجریان از شاگردان او بودند. از او یک دوره ردیف (ضبط شخصی) و تعدادی قطعه برای آهنگ ـ ترانه باقی مانده است. مانند «چه خوش صید دلم کردی»، «از عشقت ای نگارم»، «خسرو حُسن» و....
مهرتاش با تاسیس و مدیریت جامعۀ باربد، ضمن برگزاری نمایش‌ها و کنسرت‌های متعدد، شاگردان زیادی را (از بزرگان ایران در دهه‌های بعد) طی چندنسل در عرصه‌های بازیگری، فن بیان و گویندگی و خاصه موسیقی (خوانندگی و نوازندگی و آهنگ‌سازی) پرورش داد و از همین رو نقشی تاریخی و بی‌نظیر در هنر معاصر و ملی ایران دارد.