بلوز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بِلوز (blues)<br/> نوعی از | بِلوز (blues)<br/> نوعی از موسیقی افریقایی ـ امریکایی<ref>African American </ref> که در آوازهای کار<ref>work songs</ref> و آوازهای مذهبی سیاه‌پوستان<ref>Negro Spirituals </ref>، در مناطق روستایی جنوب امریکا، در اواخر قرن ۱۹ پدید آمد. از مشخصات این موسیقی ساخت دوازده ـ میزانی، یا گاهی شانزده ـ میزانی، در خط ملودی و اشعار غم‌انگیزی است که مضمون اغلب آن‌ها را اندوه و شکست عشقی تشکیل می‌دهد. در این موسیقی، گیتار، ساز اصلی است؛ هرچند که نواختن [[هارمونیکا]]<ref>harmonica</ref> (سازدهنی) و [[پیانو]]<ref> piano</ref> نیز در آن متداول‌اند. سبک گیتار و آواز بلوز کاملاً نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری [[جاز، موسیقی|جاز]]<ref> jazz</ref>، راک<ref> rock </ref> و [[پاپ، موسیقی|موسیقی پاپ]]<ref>pop </ref> داشته است. | ||
'''بلوز در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰'''. | '''بلوز در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰'''. بلوز روستایی<ref>urban blues </ref> یا بلوز دلتا<ref>delta blues</ref> را معمولاً یک تک‌خوان با [[گیتار]] یا هارمونیکا اجرا می‌کند. خوانندگانی همچون رابرت جانسون<ref> Robert Johnson | ||
</ref> و بوکا وایت<ref> Bukka White </ref>، به این دوره تعلق داشتند. امّا نخستین نمونه‌های ضبط‌شده، | </ref> و بوکا وایت<ref> Bukka White </ref>، به این دوره تعلق داشتند. امّا نخستین نمونه‌های ضبط‌شده، بلوز کلاسیک<ref>classic blues</ref> خوانده می‌شود و از نمایندگانش دبلیو سی هَندی<ref> W C Handy </ref> و بسی اسمیت<ref>Bessie Smith </ref> را می‌توان نام برد که با گروه‌های کوچک، آواز می‌خواندند. | ||
'''بلوز در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰'''. | '''بلوز در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰'''. بلوز شهری<ref>rural blues</ref> در این سال‌ها شکل گرفت و در آن از تقویت صدا به‌وسیلۀ برق استفاده می‌شود. بلوز شهری در شهرهای شمالی امریکا، عمدتاً [[شیکاگو]]، رواج یافت و معروف‌ترین آهنگ‌سازانش عبارت‌اند از هاولین وولف<ref> Howlin Wolf</ref>، مادی واترز<ref> Muddy Waters </ref>، و جان لی هوکر<ref>John Lee Hooker </ref>. این شاخه از بلوز سرانجام به «[[ریتم اند بلوز]]<ref>rhythm and blues </ref>» تبدیل شد. | ||
'''بلوز در دهۀ ۱۹۶۰'''. | '''بلوز در دهۀ ۱۹۶۰'''. سبک نوازندگی بی بی کینگ<ref>B B King </ref> که به‌شدت تحت تأثیر جاز قرار داشت، خود الهام‌بخش بسیاری از آهنگ‌سازان بلوز انگلیسی شد که مشهورترین آنان اریک کلپتون<ref>Eric Clapton </ref> است. | ||
'''بلوز در دهۀ ۱۹۸۰'''. در این دهه | '''بلوز در دهۀ ۱۹۸۰'''. در این دهه «بلوز سیاه<ref>blues noir </ref>» متعلق به رابرت کرِی<ref>Robert Cray </ref>، با شیوۀ بلوزنوازی متأثر از موسیقی راک کسانی چون استیو ری وئن<ref>Stevie Ray Vaughan </ref> در تضاد قرار می‌گیرند. در تاریخ موسیقی کلاسیک غربی، آهنگ‌سازانی همچون راول<ref>Ravel </ref>، [[کوپلند، ارون (۱۹۰۰ـ۱۹۹۰)|کوپلند]]<ref>Copland </ref>، و [[تیپت، مایکل (۱۹۰۵ـ۱۹۹۸)|مایکل تیپِت]]<ref>Michael Tippett | ||
</ref> اصطلاح «بلوز» را بیشتر به‌معنای نوعی از خلق‌وخو یا روحیه به‌کار گرفته‌اند تا به‌معنای یک فرم مشخصِ موسیقایی.<br/> | </ref> اصطلاح «بلوز» را بیشتر به‌معنای نوعی از خلق‌وخو یا روحیه به‌کار گرفته‌اند تا به‌معنای یک فرم مشخصِ موسیقایی.<br/> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۲
بِلوز (blues)
نوعی از موسیقی افریقایی ـ امریکایی[۱] که در آوازهای کار[۲] و آوازهای مذهبی سیاه‌پوستان[۳]، در مناطق روستایی جنوب امریکا، در اواخر قرن ۱۹ پدید آمد. از مشخصات این موسیقی ساخت دوازده ـ میزانی، یا گاهی شانزده ـ میزانی، در خط ملودی و اشعار غم‌انگیزی است که مضمون اغلب آن‌ها را اندوه و شکست عشقی تشکیل می‌دهد. در این موسیقی، گیتار، ساز اصلی است؛ هرچند که نواختن هارمونیکا[۴] (سازدهنی) و پیانو[۵] نیز در آن متداول‌اند. سبک گیتار و آواز بلوز کاملاً نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری جاز[۶]، راک[۷] و موسیقی پاپ[۸] داشته است.
بلوز در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰. بلوز روستایی[۹] یا بلوز دلتا[۱۰] را معمولاً یک تک‌خوان با گیتار یا هارمونیکا اجرا می‌کند. خوانندگانی همچون رابرت جانسون[۱۱] و بوکا وایت[۱۲]، به این دوره تعلق داشتند. امّا نخستین نمونه‌های ضبط‌شده، بلوز کلاسیک[۱۳] خوانده می‌شود و از نمایندگانش دبلیو سی هَندی[۱۴] و بسی اسمیت[۱۵] را می‌توان نام برد که با گروه‌های کوچک، آواز می‌خواندند.
بلوز در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰. بلوز شهری[۱۶] در این سال‌ها شکل گرفت و در آن از تقویت صدا به‌وسیلۀ برق استفاده می‌شود. بلوز شهری در شهرهای شمالی امریکا، عمدتاً شیکاگو، رواج یافت و معروف‌ترین آهنگ‌سازانش عبارت‌اند از هاولین وولف[۱۷]، مادی واترز[۱۸]، و جان لی هوکر[۱۹]. این شاخه از بلوز سرانجام به «ریتم اند بلوز[۲۰]» تبدیل شد.
بلوز در دهۀ ۱۹۶۰. سبک نوازندگی بی بی کینگ[۲۱] که به‌شدت تحت تأثیر جاز قرار داشت، خود الهام‌بخش بسیاری از آهنگ‌سازان بلوز انگلیسی شد که مشهورترین آنان اریک کلپتون[۲۲] است.
بلوز در دهۀ ۱۹۸۰. در این دهه «بلوز سیاه[۲۳]» متعلق به رابرت کرِی[۲۴]، با شیوۀ بلوزنوازی متأثر از موسیقی راک کسانی چون استیو ری وئن[۲۵] در تضاد قرار می‌گیرند. در تاریخ موسیقی کلاسیک غربی، آهنگ‌سازانی همچون راول[۲۶]، کوپلند[۲۷]، و مایکل تیپِت[۲۸] اصطلاح «بلوز» را بیشتر به‌معنای نوعی از خلق‌وخو یا روحیه به‌کار گرفته‌اند تا به‌معنای یک فرم مشخصِ موسیقایی.
- ↑ African American
- ↑ work songs
- ↑ Negro Spirituals
- ↑ harmonica
- ↑ piano
- ↑ jazz
- ↑ rock
- ↑ pop
- ↑ urban blues
- ↑ delta blues
- ↑ Robert Johnson
- ↑ Bukka White
- ↑ classic blues
- ↑ W C Handy
- ↑ Bessie Smith
- ↑ rural blues
- ↑ Howlin Wolf
- ↑ Muddy Waters
- ↑ John Lee Hooker
- ↑ rhythm and blues
- ↑ B B King
- ↑ Eric Clapton
- ↑ blues noir
- ↑ Robert Cray
- ↑ Stevie Ray Vaughan
- ↑ Ravel
- ↑ Copland
- ↑ Michael Tippett