راخمانینوف، سرگی (۱۸۷۳ـ۱۹۴۳): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Amir صفحهٔ راخمانینوف ، سرگی (۱۸۷۳ـ۱۹۴۳) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به راخمانینوف، سرگی (۱۸۷۳ـ۱۹۴۳) منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|محل زندگی=سن پترزبورگ | |محل زندگی=سن پترزبورگ | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل= | ||
| شغل و تخصص اصلی =آهنگ | | شغل و تخصص اصلی =آهنگ ساز، رهبر ارکستر | ||
|شغل و تخصص های دیگر=پیانونواز | |شغل و تخصص های دیگر=پیانونواز | ||
|سبک = | |سبک = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}راخْمانینوف، | }} | ||
[[پرونده:Rachmaninov, Sergei.jpg|بندانگشتی|سرگی راخمانینوف]] | |||
راخْمانینوف، سرگی (۱۸۷۳ـ۱۹۴۳)(Rachmaninov, Sergei)<br /> | |||
آهنگ‌ساز، رهبر ارکستر، و [[پیانو]]<nowiki/>نواز روس. پس از انقلاب ۱۹۱۷ به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] مهاجرت کرد. موسیقی او خوش‌آهنگ و پراحساس است و عبارت‌اند از چند اپرا، مانند ''فرانچسکا دا ریمینی''<ref>''Francesca da Rimini''</ref> (۱۹۰۶)، سه سمفونی، چهار کنسرتوی پیانو، قطعههای پیانویی، و ترانه‌ها. ازجمله معروف‌ترین آثار اوست: ''پرلود در دو دیز مینور''<ref> ''Prelude in C-Sharp Minor''</ref> (۱۸۹۲) و ''راپسودی روی تِمی از پاگانینی''<ref> ''Rhapsody on a Theme of Paganini''</ref> (۱۹۳۴) برای پیانو و ارکستر. راخمانینوف پسر یکی از افسران گارد سلطنتی<ref> Imperial Guards</ref> و از خاندانی ثروتمند و اشرافی بود. در دوران کودکی ثروت خانواده‌اش کاهش یافت و والدین وی در ۱۸۸۲ از هم جدا شدند؛ او با مادرش در [[سن پترزبورگ|سن‌پترزبورگ]]<ref> St Petersburga</ref> زندگی کرد. در کنسرواتوار آن شهر، تحصیل نامنظمی داشت؛ سپس به کنسرواتوار مسکو رفت و زیرنظر نیکلای سورف<ref> Nikolai Sverev</ref> تعلیم دید؛ بعدها با ناتالیا ساتین<ref> Natalia Satin</ref>، ازدواج کرد. در دوران دانشجویی اپرای یک‌پرده‌ای ''آلِکو''<ref> ''Aleko''</ref> و نیز قطعههای پیانویی اُپوس ۳ را ساخت، ازجمله پرلود محبوب دودیز مینور که در ۱۹سالگی ساخته بود. در ۱۸۹۵ سمفونی اول خود را ساخت و در ۱۸۹۸ به دعوت انجمن فیلارمونیک<ref> Philharmonic Society</ref> به [[لندن (انگلستان)|لندن]] رفت تا کنسرت پیانو بدهد و فانتزی ارکستری ''صخرۀ''<ref> ''The Rock''</ref>خود را رهبری کند. از ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۶ رهبر ارکستر گراند اپرای سلطنتی<ref> Imperial Grand Oper</ref> در [[مسکو، شهر|مسکو]] شد و در ۱۹۰۹ برای نخستین‌بار از امریکا دیدن کرد و به‌همین مناسبت سومین کنسرتوی پیانوی خود را ساخت و اجرا کرد. تا آن زمان دیگر یکی از بهترین پیانونوازان دوران خود شده بود و برتری خود را در این زمینه تا پایان عمر حفظ کرد. از ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ رهبری کنسرت‌های فیلارمونیک مسکو را برعهده گرفت. درخلال سفری به [[اسکاندیناوی]] برای اجرای کنسرت در ۱۹۱۷، کشورش را برای همیشه ترک کرد. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۲
| سرگی راخمانینوف Sergei Rachmaninov | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۷۳م |
| درگذشت | ۱۹۴۳م |
| محل زندگی | سن پترزبورگ |
| ملیت | روسی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز، رهبر ارکستر |
| شغل و تخصص های دیگر | پیانونواز |
| آثار | پرلود در دو دیز مینور (۱۸۹۲) و راپسودی روی تمی از پاگانینی (۱۹۳۴) برای پیانو و ارکستر |
| گروه مقاله | موسیقی |
راخْمانینوف، سرگی (۱۸۷۳ـ۱۹۴۳)(Rachmaninov, Sergei)
آهنگ‌ساز، رهبر ارکستر، و پیانونواز روس. پس از انقلاب ۱۹۱۷ به امریکا مهاجرت کرد. موسیقی او خوش‌آهنگ و پراحساس است و عبارت‌اند از چند اپرا، مانند فرانچسکا دا ریمینی[۱] (۱۹۰۶)، سه سمفونی، چهار کنسرتوی پیانو، قطعههای پیانویی، و ترانه‌ها. ازجمله معروف‌ترین آثار اوست: پرلود در دو دیز مینور[۲] (۱۸۹۲) و راپسودی روی تِمی از پاگانینی[۳] (۱۹۳۴) برای پیانو و ارکستر. راخمانینوف پسر یکی از افسران گارد سلطنتی[۴] و از خاندانی ثروتمند و اشرافی بود. در دوران کودکی ثروت خانواده‌اش کاهش یافت و والدین وی در ۱۸۸۲ از هم جدا شدند؛ او با مادرش در سن‌پترزبورگ[۵] زندگی کرد. در کنسرواتوار آن شهر، تحصیل نامنظمی داشت؛ سپس به کنسرواتوار مسکو رفت و زیرنظر نیکلای سورف[۶] تعلیم دید؛ بعدها با ناتالیا ساتین[۷]، ازدواج کرد. در دوران دانشجویی اپرای یک‌پرده‌ای آلِکو[۸] و نیز قطعههای پیانویی اُپوس ۳ را ساخت، ازجمله پرلود محبوب دودیز مینور که در ۱۹سالگی ساخته بود. در ۱۸۹۵ سمفونی اول خود را ساخت و در ۱۸۹۸ به دعوت انجمن فیلارمونیک[۹] به لندن رفت تا کنسرت پیانو بدهد و فانتزی ارکستری صخرۀ[۱۰]خود را رهبری کند. از ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۶ رهبر ارکستر گراند اپرای سلطنتی[۱۱] در مسکو شد و در ۱۹۰۹ برای نخستین‌بار از امریکا دیدن کرد و به‌همین مناسبت سومین کنسرتوی پیانوی خود را ساخت و اجرا کرد. تا آن زمان دیگر یکی از بهترین پیانونوازان دوران خود شده بود و برتری خود را در این زمینه تا پایان عمر حفظ کرد. از ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ رهبری کنسرت‌های فیلارمونیک مسکو را برعهده گرفت. درخلال سفری به اسکاندیناوی برای اجرای کنسرت در ۱۹۱۷، کشورش را برای همیشه ترک کرد.