آل جولسون: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =خوانندۀ جاز ( | |آثار =خوانندۀ جاز (1927م)؛ احمق آوازه‌خوان بیکن (1928م)؛ شب‌های نیویورک (1929م)؛ خدای بزرگ، من یک ولگردم (1933م)؛ بچۀ آوازه‌خوان (1936م)؛ رز میدان واشینگتن (1939م)؛ رژهٔ هالیوود (1939م)؛ راپسودی این بلو (۱۹۴۵م) | ||
|خویشاوندان سرشناس =روبی کیلر (همسر) | |خویشاوندان سرشناس =روبی کیلر (همسر) | ||
|گروه مقاله =سینما | |گروه مقاله =سینما | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:آل جولسون.jpg|بندانگشتی|آل جولسون]] | [[پرونده:آل جولسون.jpg|بندانگشتی|آل جولسون]] | ||
( | آل جولسون (روسیۀ تزاری 1886م - سانفرانسیسکو ۲۳ اکتبر ۱۹۵۰م) Al Jolson | ||
(نام اصلی: آسا یولسون<ref>Asa Yoelson</ref>) بازیگر و خوانندۀ امریکایی با اصالت [[روس]]. طی دهۀ 1920م به عنوان خواننده و بازیگر نقش‌های کمدی، بزرگ‌ترین سرگرمی‌ساز [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] بود. برخی جولسون را بزرگ‌ترین سرگرمی‌ساز همۀ عصرها می‌دانستند. | |||
جولسون یکی از شخصیت‌های افسانه‌ای در صنعت نمایش امریکا بود. در برادوی اگرچه ایفای نقش‌های اصلی را به عهده نمی‌گرفت، اما همیشه بیش از دیگران مورد توجه تماشاگران بود و هنگامی که در ۱۹۱۲م میلیون‌ها صفحه از آوازهایش به فروش رفت نام خود را در شمار نخستین ستارگان آواز ثبت کرد. در | در کودکی همراه با خانوادۀ یهودی‌اش به امریکا مهاجرت کرد. پدرش تک‌خوان کنیسه‌ای در [[واشینگتن (امریکا)|واشینگتن]] بود و خود او هم از همان‌جا آواز خواندن را شروع کرد. در ادامه به کار نمایش روی آورد و پس از چندسال اجرای برنامه در یک [[سیرک]] و کسب موفقیت، به عنوان بازیگر سیاه‌پوست‌نما به نمایش‌های وودویل<ref>Vaudeville</ref> راه یافت. از شگردهای او بر روی صحنه، سیاه کردن چهره و استفاده از سوت‌های ملودیک، شبیه آواز پرندگان، برای شیرین‌کاری یا فاصله‌گذاری در ترانه‌هایش بود. در این دوره، خیلی زود محبوب‌ترین ستارۀ آواز آمریکا شد. در سال ۱۹۲۳م با ایفای نقش ستارۀ ''پسر ماما'' بازیگری در سینما را تجربه کرد، اما فیلم ناتمام ماند؛ تا این که در نخستین فیلم ناطق تاریخ سینما، ''خوانندۀ جاز''<ref>''The Jazz Singer''</ref>، نقش ستارۀ اصلی را به عهده گرفت. از آن پس در [[برادوی]]<ref>Broadway</ref> و در چندین فیلم موزیکال در نقش‌های اصلی ظاهر شد، اما همگام با عوض شدن شرایط و تغییر سلیقۀ مردم آرام آرام از محبوبیتش کاسته شد. در زمان [[جنگ جهانی دوم]] با تکیه بر پیشینهٔ آوازهای جادویی خود تعدادی از آنها را برای سربازان بازخوانی کرد و زمانی که زندگی‌اش در فیلم ''سرگذشت جولسون''<ref>''The Jolson Story''</ref> (ساختۀ آلفرد گرین<ref>Alfred Green</ref>- ۱۹۴۶م) به تصویر کشیده شد، بار دیگر نسل جدیدی را شیفته و هوادار خود کرد. در این فیلم لری پارکز<ref>Larry Parks</ref> در نقش او بازی کرد، اما صدای خود جولسون بر روی آن دوبله شد و با موفقیت زیادی که به دست آورد کمپانی [[کلمبیا پیکچرز]] را متقاعد کرد تا فیلم ''جولسون دوباره آواز می‌خواندِ''<ref>''Jolson Sings Again''</ref> هنری لوین<ref>Henry Levin</ref> (۱۹۴۹م) را تولید کند. در این فیلم جولسون بیمار و پیر در چند صحنۀ کوتاه ظاهر شد و رودرروی بازیگری قرار گرفت که نقشش را بازی کرد. جولسون کمی پس از بازگشت از اجرای برنامه در میان سربازان آمریکایی مستقر در کشور کره بر اثر سکته قلبی درگذشت. او چهار بار ازدواج کرد و همسر سومش (1928- 1940م) روبی کیلر<ref>Ruby Keeler</ref> نیز خواننده و بازیگر بود. خاطرات جولسون در کتابی با نام ''آقای جولسون''<ref>''Mr Jolson''</ref> (۱۹۵۱م) منتشر شده است. | ||
جولسون یکی از شخصیت‌های افسانه‌ای در صنعت نمایش امریکا بود. در برادوی اگرچه ایفای نقش‌های اصلی را به عهده نمی‌گرفت، اما همیشه بیش از دیگران مورد توجه تماشاگران بود و هنگامی که در ۱۹۱۲م میلیون‌ها صفحه از آوازهایش به فروش رفت نام خود را در شمار نخستین ستارگان آواز ثبت کرد. در ۱۹۲۳م [[دیوید وارک گریفیث]] تصمیم گرفت تا با سپردن نقش اصلی ''پسر ماما'' به جولسون، موفقیت‌های او را به سينما انتقال بدهد، اما مشکلات حقوقی ناشی از اختلاف آن دو باعث شد فیلم ناتمام رها شود. با این‌حال جولسون چهار سال بعد با بازی در ''خوانندۀ جاز'' سهم عمده‌ای در ظهور سینمای ناطق ایفا کرد. ولی در واقع این ''احمق آوازه‌خوان''<ref>''The Singing Fool''</ref> بود که او را در مقام یک ستارۀ بزرگ سینما تثبیت کرد و راه را برای فیلم‌های بعدی و موفقیت‌های پی‌درپی او گشود. سینمای ناطق نیز متقابلاً به جولسون کمک کرد تا میلیون‌ها هوادار جدید پیدا کند. اما تماشاگران سینما خیلی زود از او خسته شدند و دو فیلم ''مامان''<ref>''Mammy''</ref> و ''پسر بزرگ''<ref>''Big Boy''</ref> او موفقیتی به دست نیاوردند. در پی این ناکامی‌ها حضورش بر صحنه‌های تئاتر نیز به پایان رسید و اگرچه به خواندن در رادیو ادامه داد، در سال‌های بعد در چند فیلم انگشت‌شمار نقش‌های اصلی را به عهده گرفت. سال‌های جنگ جهانی دوم روزهای پرشکوه گذشته را برای او زنده کرد و ''جولسون دوباره آواز می‌خواند'' به عنوان پرفروش‌ترین فیلم سال ۱۹۴۹م، موفقیت بسیاری به همراه آورد. | |||
'''برخی از فیلم‌ها''' (بازیگر) | '''برخی از فیلم‌ها''' (بازیگر) | ||
* خوانندۀ جاز ( | * خوانندۀ جاز (1927م) | ||
* احمق آوازه‌خوان ( | * احمق آوازه‌خوان (1928م) | ||
* پسر خوشبخت<ref>''Sonny Boy''</ref> ( | * پسر خوشبخت<ref>''Sonny Boy''</ref> (1929م) | ||
* آن را با آواز بگو<ref>''Say It with Songs''</ref> ( | * آن را با آواز بگو<ref>''Say It with Songs''</ref> (1929م) | ||
* شب‌های نیویورک<ref>''New York Nights''</ref> ( | * شب‌های نیویورک<ref>''New York Nights''</ref> (1929م) | ||
* مامان ( | * مامان (1930م) | ||
* پسر بزرگ ( | * پسر بزرگ (1930م) | ||
* دختر نمایشگر در هالیوود<ref>''Showgirl in Hollywood''</ref> ( | * دختر نمایشگر در هالیوود<ref>''Showgirl in Hollywood''</ref> (1930م) | ||
* خدای بزرگ، من یک ولگردم<ref>''Hallelujah, I'm a Bum''</ref> ( | * خدای بزرگ، من یک ولگردم<ref>''Hallelujah, I'm a Bum''</ref> (1933م) | ||
* نوشگاه شگفتی<ref>''Wonder Bar''</ref> ( | * نوشگاه شگفتی<ref>''Wonder Bar''</ref> (1934م) | ||
* برو برقص<ref>''Go into Your Dance''</ref> ( | * برو برقص<ref>''Go into Your Dance''</ref> (1935م) | ||
* بچۀ آوازه‌خوان<ref>''The Singing Kid''</ref> ( | * بچۀ آوازه‌خوان<ref>''The Singing Kid''</ref> (1936م) | ||
* رز میدان واشینگتن<ref>''Rose of Washington Square''</ref> ( | * رز میدان واشینگتن<ref>''Rose of Washington Square''</ref> (1939م) | ||
* رژهٔ هالیوود<ref>''Hollywood Cavalcade''</ref> ( | * رژهٔ هالیوود<ref>''Hollywood Cavalcade''</ref> (1939م) | ||
* راپسودی در بلو<ref>''Rhapsody in Blue''</ref> ( | * راپسودی در بلو<ref>''Rhapsody in Blue''</ref> (۱۹۴۵م) | ||
---- | ---- | ||
<references /> | |||
[[رده:سینما]] | |||
[[رده:جهان - اشخاص]] | |||
[[رده:موسیقی]] | |||
[[رده:مدرن جهان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۸
| آل جولسون Al Jolson | |
|---|---|
| زادروز |
روسیۀ تزاری 1886م |
| درگذشت | سانفرانسیسکو ۲۳ اکتبر ۱۹۵۰م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| شغل و تخصص های دیگر | خواننده |
| آثار | خوانندۀ جاز (1927م)؛ احمق آوازه‌خوان بیکن (1928م)؛ شب‌های نیویورک (1929م)؛ خدای بزرگ، من یک ولگردم (1933م)؛ بچۀ آوازه‌خوان (1936م)؛ رز میدان واشینگتن (1939م)؛ رژهٔ هالیوود (1939م)؛ راپسودی این بلو (۱۹۴۵م) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | روبی کیلر (همسر) |
آل جولسون (روسیۀ تزاری 1886م - سانفرانسیسکو ۲۳ اکتبر ۱۹۵۰م) Al Jolson
(نام اصلی: آسا یولسون[۱]) بازیگر و خوانندۀ امریکایی با اصالت روس. طی دهۀ 1920م به عنوان خواننده و بازیگر نقش‌های کمدی، بزرگ‌ترین سرگرمی‌ساز امریکا بود. برخی جولسون را بزرگ‌ترین سرگرمی‌ساز همۀ عصرها می‌دانستند.
در کودکی همراه با خانوادۀ یهودی‌اش به امریکا مهاجرت کرد. پدرش تک‌خوان کنیسه‌ای در واشینگتن بود و خود او هم از همان‌جا آواز خواندن را شروع کرد. در ادامه به کار نمایش روی آورد و پس از چندسال اجرای برنامه در یک سیرک و کسب موفقیت، به عنوان بازیگر سیاه‌پوست‌نما به نمایش‌های وودویل[۲] راه یافت. از شگردهای او بر روی صحنه، سیاه کردن چهره و استفاده از سوت‌های ملودیک، شبیه آواز پرندگان، برای شیرین‌کاری یا فاصله‌گذاری در ترانه‌هایش بود. در این دوره، خیلی زود محبوب‌ترین ستارۀ آواز آمریکا شد. در سال ۱۹۲۳م با ایفای نقش ستارۀ پسر ماما بازیگری در سینما را تجربه کرد، اما فیلم ناتمام ماند؛ تا این که در نخستین فیلم ناطق تاریخ سینما، خوانندۀ جاز[۳]، نقش ستارۀ اصلی را به عهده گرفت. از آن پس در برادوی[۴] و در چندین فیلم موزیکال در نقش‌های اصلی ظاهر شد، اما همگام با عوض شدن شرایط و تغییر سلیقۀ مردم آرام آرام از محبوبیتش کاسته شد. در زمان جنگ جهانی دوم با تکیه بر پیشینهٔ آوازهای جادویی خود تعدادی از آنها را برای سربازان بازخوانی کرد و زمانی که زندگی‌اش در فیلم سرگذشت جولسون[۵] (ساختۀ آلفرد گرین[۶]- ۱۹۴۶م) به تصویر کشیده شد، بار دیگر نسل جدیدی را شیفته و هوادار خود کرد. در این فیلم لری پارکز[۷] در نقش او بازی کرد، اما صدای خود جولسون بر روی آن دوبله شد و با موفقیت زیادی که به دست آورد کمپانی کلمبیا پیکچرز را متقاعد کرد تا فیلم جولسون دوباره آواز می‌خواندِ[۸] هنری لوین[۹] (۱۹۴۹م) را تولید کند. در این فیلم جولسون بیمار و پیر در چند صحنۀ کوتاه ظاهر شد و رودرروی بازیگری قرار گرفت که نقشش را بازی کرد. جولسون کمی پس از بازگشت از اجرای برنامه در میان سربازان آمریکایی مستقر در کشور کره بر اثر سکته قلبی درگذشت. او چهار بار ازدواج کرد و همسر سومش (1928- 1940م) روبی کیلر[۱۰] نیز خواننده و بازیگر بود. خاطرات جولسون در کتابی با نام آقای جولسون[۱۱] (۱۹۵۱م) منتشر شده است.
جولسون یکی از شخصیت‌های افسانه‌ای در صنعت نمایش امریکا بود. در برادوی اگرچه ایفای نقش‌های اصلی را به عهده نمی‌گرفت، اما همیشه بیش از دیگران مورد توجه تماشاگران بود و هنگامی که در ۱۹۱۲م میلیون‌ها صفحه از آوازهایش به فروش رفت نام خود را در شمار نخستین ستارگان آواز ثبت کرد. در ۱۹۲۳م دیوید وارک گریفیث تصمیم گرفت تا با سپردن نقش اصلی پسر ماما به جولسون، موفقیت‌های او را به سينما انتقال بدهد، اما مشکلات حقوقی ناشی از اختلاف آن دو باعث شد فیلم ناتمام رها شود. با این‌حال جولسون چهار سال بعد با بازی در خوانندۀ جاز سهم عمده‌ای در ظهور سینمای ناطق ایفا کرد. ولی در واقع این احمق آوازه‌خوان[۱۲] بود که او را در مقام یک ستارۀ بزرگ سینما تثبیت کرد و راه را برای فیلم‌های بعدی و موفقیت‌های پی‌درپی او گشود. سینمای ناطق نیز متقابلاً به جولسون کمک کرد تا میلیون‌ها هوادار جدید پیدا کند. اما تماشاگران سینما خیلی زود از او خسته شدند و دو فیلم مامان[۱۳] و پسر بزرگ[۱۴] او موفقیتی به دست نیاوردند. در پی این ناکامی‌ها حضورش بر صحنه‌های تئاتر نیز به پایان رسید و اگرچه به خواندن در رادیو ادامه داد، در سال‌های بعد در چند فیلم انگشت‌شمار نقش‌های اصلی را به عهده گرفت. سال‌های جنگ جهانی دوم روزهای پرشکوه گذشته را برای او زنده کرد و جولسون دوباره آواز می‌خواند به عنوان پرفروش‌ترین فیلم سال ۱۹۴۹م، موفقیت بسیاری به همراه آورد.
برخی از فیلم‌ها (بازیگر)
- خوانندۀ جاز (1927م)
- احمق آوازه‌خوان (1928م)
- پسر خوشبخت[۱۵] (1929م)
- آن را با آواز بگو[۱۶] (1929م)
- شب‌های نیویورک[۱۷] (1929م)
- مامان (1930م)
- پسر بزرگ (1930م)
- دختر نمایشگر در هالیوود[۱۸] (1930م)
- خدای بزرگ، من یک ولگردم[۱۹] (1933م)
- نوشگاه شگفتی[۲۰] (1934م)
- برو برقص[۲۱] (1935م)
- بچۀ آوازه‌خوان[۲۲] (1936م)
- رز میدان واشینگتن[۲۳] (1939م)
- رژهٔ هالیوود[۲۴] (1939م)
- راپسودی در بلو[۲۵] (۱۹۴۵م)
- ↑ Asa Yoelson
- ↑ Vaudeville
- ↑ The Jazz Singer
- ↑ Broadway
- ↑ The Jolson Story
- ↑ Alfred Green
- ↑ Larry Parks
- ↑ Jolson Sings Again
- ↑ Henry Levin
- ↑ Ruby Keeler
- ↑ Mr Jolson
- ↑ The Singing Fool
- ↑ Mammy
- ↑ Big Boy
- ↑ Sonny Boy
- ↑ Say It with Songs
- ↑ New York Nights
- ↑ Showgirl in Hollywood
- ↑ Hallelujah, I'm a Bum
- ↑ Wonder Bar
- ↑ Go into Your Dance
- ↑ The Singing Kid
- ↑ Rose of Washington Square
- ↑ Hollywood Cavalcade
- ↑ Rhapsody in Blue