محمود تاجبخش: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
نوازنده‌ی ایرانی [[ویولن]] و [[سه تار|سه‌تار]]. از سن هشت سالگی نزد عموی خود (کریم تاجبخش) که از شاگردان [[درویش خان|درویش‌خان]] بود، شروع به یادگیری سه‌تار کرد و تا پانزده سالگی ادامه داد. در دوره‌ی دبیرستان، در جشن‌های مدرسه با ساز ویلن آشنا شد و به فراگیری این ساز پرداخت. پس از دوره‌ی اول دبیرستان وارد [[هنرستان موسیقی ملی]] شد. ضمن ادامه‌ی تحصیلات، به یادگیری | نوازنده‌ی ایرانی [[ویولن]] و [[سه تار|سه‌تار]]. از سن هشت سالگی نزد عموی خود (کریم تاجبخش) که از شاگردان [[درویش خان|درویش‌خان]] بود، شروع به یادگیری سه‌تار کرد و تا پانزده سالگی ادامه داد. در دوره‌ی دبیرستان، در جشن‌های مدرسه با ساز ویلن آشنا شد و به فراگیری این ساز پرداخت. پس از دوره‌ی اول دبیرستان وارد [[هنرستان موسیقی ملی]] شد. ضمن ادامه‌ی تحصیلات، به یادگیری ویولن نزد [[اسماعیل زرینفر|اسماعیل زرینفر]]، که معاون هنرستان موسیقی شبانه بود، پرداخت. متد ویولن [[علینقی وزیری]] را نزد او یاد گرفت و در مدت کوتاهی توانست علاوه بر متد وزیری تعدادی از آهنگ‌هایی که خود زرینفر ساخته بود و همچنین ردیف [[علیرضا خان چنگی]] را هم بنوازد. | ||
در بهار سال 1323 زرینفر، تاجبخش را به [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌الله خالقی]] معرفی کرد. به واسطه‌ی همین معرفی، هفته‌ای یک روز در رادیو نوازندگی می‌کرد. در همین دوره مدتی هم در کلاس [[ابوالحسن صبا]] آموزش دید. تاجبخش علاوه بر این افراد، نزد [[برکشلی، مهدی (تهران ۱۲۹۱ـ ۱۳۶۶ش)|دکتر مهدی برکشلی]] و چند موسیقی‌دان غربی هم دوره دیده است. از دیگر اساتید او باید به [[موسی معروفی]] و [[حسین تهرانی]] نیز اشاره کرد. در سال بعد (1324) که در سمت ریاست بانک کشاورزی ملایر انجام وظیفه می‌کرد، در آن شهرستان برای اولین بار با [[احمد عبادی]] آشنا می‌شود و در کنار او دوباره به سه‌تار روی می‌آورد. به همین خاطر، بیش‌تر صاحب‌نظران موسیقی، شیوه‌ی نوازندگی تاجبخش را نزدیک‌ترین شیوه به نوازندگی عبادی و در نهایت سبک [[میرزا عبدالله]] می‌دانند. | در بهار سال 1323 زرینفر، تاجبخش را به [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌الله خالقی]] معرفی کرد. به واسطه‌ی همین معرفی، هفته‌ای یک روز در رادیو نوازندگی می‌کرد. در همین دوره مدتی هم در کلاس [[ابوالحسن صبا]] آموزش دید. تاجبخش علاوه بر این افراد، نزد [[برکشلی، مهدی (تهران ۱۲۹۱ـ ۱۳۶۶ش)|دکتر مهدی برکشلی]] و چند موسیقی‌دان غربی هم دوره دیده است. از دیگر اساتید او باید به [[موسی معروفی]] و [[حسین تهرانی]] نیز اشاره کرد. در سال بعد (1324) که در سمت ریاست بانک کشاورزی ملایر انجام وظیفه می‌کرد، در آن شهرستان برای اولین بار با [[احمد عبادی]] آشنا می‌شود و در کنار او دوباره به سه‌تار روی می‌آورد. به همین خاطر، بیش‌تر صاحب‌نظران موسیقی، شیوه‌ی نوازندگی تاجبخش را نزدیک‌ترین شیوه به نوازندگی عبادی و در نهایت سبک [[میرزا عبدالله]] می‌دانند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۰
| محمود تاجبخش | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1303ش |
| درگذشت | تهران 27 خرداد 1378ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرآموز هنرستان موسیقی ملی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده‌ی ویولن و سه‌تار |
| سبک | سنتی |
| آثار | ردیف‌نوازی و بداهه‌نوازی سه‌تار (7 آلبوم سی‌دی شامل دستگاه‌ها و آوازها) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | گواهینامه‌ی درجه‌ی یک هنری از شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور |
محمود تاجبخش (تهران 1303ش- تهران 27 خرداد 1378ش)
نوازنده‌ی ایرانی ویولن و سه‌تار. از سن هشت سالگی نزد عموی خود (کریم تاجبخش) که از شاگردان درویش‌خان بود، شروع به یادگیری سه‌تار کرد و تا پانزده سالگی ادامه داد. در دوره‌ی دبیرستان، در جشن‌های مدرسه با ساز ویلن آشنا شد و به فراگیری این ساز پرداخت. پس از دوره‌ی اول دبیرستان وارد هنرستان موسیقی ملی شد. ضمن ادامه‌ی تحصیلات، به یادگیری ویولن نزد اسماعیل زرینفر، که معاون هنرستان موسیقی شبانه بود، پرداخت. متد ویولن علینقی وزیری را نزد او یاد گرفت و در مدت کوتاهی توانست علاوه بر متد وزیری تعدادی از آهنگ‌هایی که خود زرینفر ساخته بود و همچنین ردیف علیرضا خان چنگی را هم بنوازد.
در بهار سال 1323 زرینفر، تاجبخش را به روح‌الله خالقی معرفی کرد. به واسطه‌ی همین معرفی، هفته‌ای یک روز در رادیو نوازندگی می‌کرد. در همین دوره مدتی هم در کلاس ابوالحسن صبا آموزش دید. تاجبخش علاوه بر این افراد، نزد دکتر مهدی برکشلی و چند موسیقی‌دان غربی هم دوره دیده است. از دیگر اساتید او باید به موسی معروفی و حسین تهرانی نیز اشاره کرد. در سال بعد (1324) که در سمت ریاست بانک کشاورزی ملایر انجام وظیفه می‌کرد، در آن شهرستان برای اولین بار با احمد عبادی آشنا می‌شود و در کنار او دوباره به سه‌تار روی می‌آورد. به همین خاطر، بیش‌تر صاحب‌نظران موسیقی، شیوه‌ی نوازندگی تاجبخش را نزدیک‌ترین شیوه به نوازندگی عبادی و در نهایت سبک میرزا عبدالله می‌دانند.
یکی از ویژگی‌های مهم سه‌تار تاجبخش (به علت این که ویولن هم می‌نواخته) ویبراسیون‌های مخصوص ویولن است که در سه‌تار او منتقل شده و به نوازندگی او ویژگی تازه‌ای بخشیده است. تاجبخش علاوه بر تسلطش بر ردیف‌های موسیقی ایرانی، در بداهه‌نوازی نیز استادی بی‌بدیل بود. او با استادان بزرگ آواز ایران همچون بنان، وزیری، قوامی و احمد ابراهیمی در ارکسترهای مختلف همکاری داشته و همراهشان ویولن نواخته است. او کارمند عالی‌رتبه‌ی بانک کشاورزی بود و به دفعات ریاست بانک کشاورزی پاره‌ای از شهرستان‌های ایران و سرپرستی و مدیریت شعب بانک کشاورزی شهرهای گرگان، رشت و استان‌های گیلان و اصفهان را به عهده داشته و در سال 1354 از خدمات بانکی بازنشسته شده است.
از جمله‌ی فعالیت‌های مهم او می‌توان به تدریس سه‌تار و ویولن در هنرستان موسیقی ملی، مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی سنتی و هنرستان آزاد موسیقی؛ معاونت سازمان برنامه‌های موسیقی ایرانی در تالار رودکی؛ نوشتن متدی برای تدریس سه‌تار در سه جلد؛ تهیه‌ی یک ردیف کامل از موسیقی ایران به خط نت و به‌همراه شعر؛ نواختن کامل ردیف موسیقی ایران با عنوان ردیف‌نوازی و بداهه‌نوازی سه‌تار (7 آلبوم سی‌دی، شامل همه‌ی دستگاه‌ها و آوازها)؛ عضویت در شورای موسیقی صدا و سیمای جمهوری اسلامی و نوازندگی سه‌تار و ویولن در بسیاری ارکسترهای مراکز مختلف اشاره کرد.
تاجبخش دارای گواهینامه‌ی درجه‌ی یک هنری از شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور بود.