میشل پیکولی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
میشل پیکولی (پاریس 27 دسامبر 1925- فرانسه 12 مه 2020م) (Michel Piccoli) | میشل پیکولی (پاریس 27 دسامبر 1925- فرانسه 12 مه 2020م) (Michel Piccoli) | ||
(نام کامل: ژاک دانیل میشل پیکولی<ref>Jacques Daniel Michel Piccoli</ref>) بازیگر برجستۀ سینما و تئاتر فرانسه. از پدر و مادری اهل موسیقی به دنیا آمد. پدرش ویلون‌نوازی ایتالیایی و مادرش پیانیستی فرانسوی بود. میشل پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در مدرسۀ بازیگری تحصیل کرد، از سال | (نام کامل: ژاک دانیل میشل پیکولی<ref>Jacques Daniel Michel Piccoli</ref>) بازیگر برجستۀ سینما و تئاتر فرانسه. از پدر و مادری اهل موسیقی به دنیا آمد. پدرش ویلون‌نوازی ایتالیایی و مادرش پیانیستی فرانسوی بود. میشل پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در مدرسۀ بازیگری تحصیل کرد، از سال ۱۹۴5م وارد سینما شد و تا سال‌ها نقش‌های دوم را به عهده می‌گرفت. در دهۀ ۱۹۵۰ در پاریس به عنوان بازیگر سرشناس تئاتر، هم در اجراهای کلاسیک و هم در آثار نوگرایانه و متونی از [[سامویل بکت|ساموئل بکت]] و [[اوژن یونسکو]] ظاهر شد. در دهۀ ۱۹۶۰ به عنوان یکی از بازیگران سرشناس نقش‌های اصلی در سینمای اروپا به شهرت رسید. با بسیاری از فیلمسازان بزرگ (از جمله [[لوییس بونویل (۱۹۰۰ـ۱۹۸۳)|لوییس بونوئل]] در شش فیلم، [[گدار، ژان ـ لوک (۱۹۳۰)|ژان لوک گدار]]، [[آلفرد هیچکاک|آلفرد هیچکاک،]] [[ژان رنوار]] و ژاک ریوت<ref>Jacques Rivett</ref>) همکاری کرد. | ||
پیکولی برای جهش در تاریکی برندهٔ جایزه بهترین بازیگر از جشنواره کن (1980) و برای یک ماجرای عجیب از جشنواره برلین (به طور مشترک) برندۀ جایزۀ خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد شد. همسر دومش، [[ژولیت گرکو]] (از ۱۹۶۶ - ۱۹۷۷)، خواننده و بازیگر بود. | پیکولی برای جهش در تاریکی برندهٔ جایزه بهترین بازیگر از جشنواره کن (1980) و برای یک ماجرای عجیب از جشنواره برلین (به طور مشترک) برندۀ جایزۀ خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد شد. همسر دومش، [[ژولیت گرکو]] (از ۱۹۶۶ - ۱۹۷۷)، خواننده و بازیگر بود. | ||
پیکولی، طی 70سال فعالیت بازیگری در سینما و تلویزیون (از سال ۱۹۴۵ تا ۲۰۱۵)، در بیش‌تر از دویست فیلم بازی کرده که در اغلب آنها، چه در نقش اول و چه در نقش دوم، پرتوان و به‌یادماندنی بوده است؛ اگرچه هیچ‌وقت تبدیل به ستاره نشد. او که هم چهره و هم رفتارش سرد و نچسب جلوه می‌کند، بر پرده عالی می‌نماید. از جمله در نقش نویسندۀ روشنفکر و ناراحت ''تحقیر''<ref>''Le Mépris''</ref> (گدار- 1963) همان‌قدر درخشان است که در نقش گنگستر ''دیلینجر مرده است''<ref>''Dillinger è morto''</ref> (مارکو فرری- 1969). به‌جز این، به خاطر حضورش در فیلم‌های بونوئل شهرت دارد و از جمله می‌توان به نقش «هانری هوسون» در بل دوژور<ref>''Belle de jour''</ref> و یا «مارکیز» ''راه شیری''<ref>''La Voie lactée''</ref> اشاره کرد. پیکولی در هر نقشی چه روشنفکر، چه شکم‌پرست، چه رمانتیک، چه مرد حسود و عاشق، چه مرد مهربان، چه بدبین و... راحت بازی می‌کند. او شخصیت سینمای خاص خود را داشت. | |||
---- | ---- | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:جهان - اشخاص]] | [[رده:جهان - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۱
میشل پیکولی (پاریس 27 دسامبر 1925- فرانسه 12 مه 2020م) (Michel Piccoli)
(نام کامل: ژاک دانیل میشل پیکولی[۱]) بازیگر برجستۀ سینما و تئاتر فرانسه. از پدر و مادری اهل موسیقی به دنیا آمد. پدرش ویلون‌نوازی ایتالیایی و مادرش پیانیستی فرانسوی بود. میشل پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در مدرسۀ بازیگری تحصیل کرد، از سال ۱۹۴5م وارد سینما شد و تا سال‌ها نقش‌های دوم را به عهده می‌گرفت. در دهۀ ۱۹۵۰ در پاریس به عنوان بازیگر سرشناس تئاتر، هم در اجراهای کلاسیک و هم در آثار نوگرایانه و متونی از ساموئل بکت و اوژن یونسکو ظاهر شد. در دهۀ ۱۹۶۰ به عنوان یکی از بازیگران سرشناس نقش‌های اصلی در سینمای اروپا به شهرت رسید. با بسیاری از فیلمسازان بزرگ (از جمله لوییس بونوئل در شش فیلم، ژان لوک گدار، آلفرد هیچکاک، ژان رنوار و ژاک ریوت[۲]) همکاری کرد.
پیکولی برای جهش در تاریکی برندهٔ جایزه بهترین بازیگر از جشنواره کن (1980) و برای یک ماجرای عجیب از جشنواره برلین (به طور مشترک) برندۀ جایزۀ خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد شد. همسر دومش، ژولیت گرکو (از ۱۹۶۶ - ۱۹۷۷)، خواننده و بازیگر بود.
پیکولی، طی 70سال فعالیت بازیگری در سینما و تلویزیون (از سال ۱۹۴۵ تا ۲۰۱۵)، در بیش‌تر از دویست فیلم بازی کرده که در اغلب آنها، چه در نقش اول و چه در نقش دوم، پرتوان و به‌یادماندنی بوده است؛ اگرچه هیچ‌وقت تبدیل به ستاره نشد. او که هم چهره و هم رفتارش سرد و نچسب جلوه می‌کند، بر پرده عالی می‌نماید. از جمله در نقش نویسندۀ روشنفکر و ناراحت تحقیر[۳] (گدار- 1963) همان‌قدر درخشان است که در نقش گنگستر دیلینجر مرده است[۴] (مارکو فرری- 1969). به‌جز این، به خاطر حضورش در فیلم‌های بونوئل شهرت دارد و از جمله می‌توان به نقش «هانری هوسون» در بل دوژور[۵] و یا «مارکیز» راه شیری[۶] اشاره کرد. پیکولی در هر نقشی چه روشنفکر، چه شکم‌پرست، چه رمانتیک، چه مرد حسود و عاشق، چه مرد مهربان، چه بدبین و... راحت بازی می‌کند. او شخصیت سینمای خاص خود را داشت.