یهودیان، ناحیه خود مختار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
یهودیان، ناحیه خود مختار (jewish Autonomous Region)<br/> | یهودیان، ناحیه خود مختار (jewish Autonomous Region)<br/> | ||
استانی در سرزمین<ref>(krai (territory</ref> خاباروفسک<ref>khabarovsk </ref>، در خاور دور روسیه<ref>Russian Far East</ref>، با ۳۶هزار کیلومتر مربع مساحت و 150,453 نفر (2021) جمعیت (۶۷درصد شهرنشین، ۸۳درصد | استانی در سرزمین<ref>(krai (territory</ref> [[خاباروفسک]]<ref>khabarovsk </ref>، در [[خاور دور روسیه]]<ref>Russian Far East</ref>، با ۳۶هزار کیلومتر مربع مساحت و 150,453 نفر (2021) جمعیت (۶۷درصد شهرنشین، ۸۳درصد [[روس]]، چهارصد یهودی). مرکز آن شهر [[بیروبیجان]]<ref>Birobidzhan </ref> است. این استان در پیچ [[آمور، رود|رود آمور]]<ref>Amur River</ref> در غرب خاباروفسک واقع شده است و با استان [[هیلونگ جیانگ|هیلونگ‌جیانگ]]<ref>Heilongjiang </ref>، در شمال [[چین]]، مرز مشترک دارد. دیگر رودهای آن [[بیرا]]<ref>Bira </ref> و بیجان<ref>Bidzhan</ref> است. شمال غربی این استان کوهستانی و بخشی از آن جنگلی است که منابع کانی غنی دارد. صنایع آن عبارتنداز استخراج طلا و قلع، تولید الوار و فرآیند تبدیل آن، ابزار کشاورزی، نساجی، چرم سازی، فلزکاری و صنایع سبک. گندم و سویا نیز در آن کشت می‌شود و لبنیات تولید می‌کند. اسکان روس‌ها در این ناحیه از دهۀ ۱۸۴۰ آغاز شد. دولت شوروی در ۱۹۲۸ آن را به اسکان دوبارۀ یهودیان اختصاص داد. در ۱۹۳۰، ناحیۀ ملی بیروبیجان<ref>Birobidzhan National Region</ref> نامیده شد، اما نام آن در ۱۹۳۴ تغییر کرد. سکونت در این‌جا اختیاری است و شمار یهودیان نیز زیاد نیست. | ||
| | ||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۱
یهودیان، ناحیه خود مختار (jewish Autonomous Region)
استانی در سرزمین[۱] خاباروفسک[۲]، در خاور دور روسیه[۳]، با ۳۶هزار کیلومتر مربع مساحت و 150,453 نفر (2021) جمعیت (۶۷درصد شهرنشین، ۸۳درصد روس، چهارصد یهودی). مرکز آن شهر بیروبیجان[۴] است. این استان در پیچ رود آمور[۵] در غرب خاباروفسک واقع شده است و با استان هیلونگ‌جیانگ[۶]، در شمال چین، مرز مشترک دارد. دیگر رودهای آن بیرا[۷] و بیجان[۸] است. شمال غربی این استان کوهستانی و بخشی از آن جنگلی است که منابع کانی غنی دارد. صنایع آن عبارتنداز استخراج طلا و قلع، تولید الوار و فرآیند تبدیل آن، ابزار کشاورزی، نساجی، چرم سازی، فلزکاری و صنایع سبک. گندم و سویا نیز در آن کشت می‌شود و لبنیات تولید می‌کند. اسکان روس‌ها در این ناحیه از دهۀ ۱۸۴۰ آغاز شد. دولت شوروی در ۱۹۲۸ آن را به اسکان دوبارۀ یهودیان اختصاص داد. در ۱۹۳۰، ناحیۀ ملی بیروبیجان[۹] نامیده شد، اما نام آن در ۱۹۳۴ تغییر کرد. سکونت در این‌جا اختیاری است و شمار یهودیان نیز زیاد نیست.