محمدجواد ضرابیان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده: | [[پرونده:محمدجواد ضرابيان1.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|محمدجواد ضرابيان]] | ||
محمدجواد ضرابيان (تهران 11 اسفند 1329ش- ) | محمدجواد ضرابيان (تهران 11 اسفند 1329ش- ) | ||
آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ایرانی سنتور و پیانو. پس از گذراندن دوره‌های مقدماتی موسیقی، سنتور را در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی سنتی نزد [[داریوش صفوت|داريوش صفوت]] و موسيقی كلاسيک (هارمونی، اركستراسيون و كنترپوان) را نزد [[مسعودیه، محمدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش)|محمدتقی مسعوديه]] فراگرفت. او همچنين نوازندگی پيانو را نزد [[فرمان بهبود (تهران ۱۳۲۴ش )|فرمان بهبود]] یاد گرفته است. | |||
آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ایرانی سنتور و [[پیانو]]. پس از گذراندن دوره‌های مقدماتی موسیقی، [[سنتور]] را در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی سنتی نزد [[داریوش صفوت|داريوش صفوت]] و موسيقی كلاسيک (هارمونی، اركستراسيون و كنترپوان) را نزد [[مسعودیه، محمدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش)|محمدتقی مسعوديه]] فراگرفت. او همچنين نوازندگی پيانو را نزد [[فرمان بهبود (تهران ۱۳۲۴ش )|فرمان بهبود]] یاد گرفته است. | |||
ضرابیان از اواسط دهه‌ی 1360 فعاليت گروهی خود را با گروه سماع، به‌عنوان سرپرست و آهنگ‌ساز آغاز و به همراهی این گروه كنسرت‌های بسياری را در داخل كشور اجرا كرده است. او در چهارمین دوره‌ی جشنواره‌ی موسيقی فجر (1367) به عنوان سرپرست گروه سماع، در فنّ نوازندگی سنتور و آهنگ‌سازی، موفق به دريافت مدال طلا و ديپلم افتخار شده است. | ضرابیان از اواسط دهه‌ی 1360 فعاليت گروهی خود را با گروه سماع، به‌عنوان سرپرست و آهنگ‌ساز آغاز و به همراهی این گروه كنسرت‌های بسياری را در داخل كشور اجرا كرده است. او در چهارمین دوره‌ی جشنواره‌ی موسيقی فجر (1367) به عنوان سرپرست گروه سماع، در فنّ نوازندگی سنتور و آهنگ‌سازی، موفق به دريافت مدال طلا و ديپلم افتخار شده است. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۵: | ||
ضرابیان در اجرا و ساخت تعدادی از آهنگ‌هایش از [[ارکستر سمفونیک تهران]] و ارکستر سازهای ملی کمک گرفته. موسيقی ضرابیان بيشتر ملوديک است تا هارمونيک و از اركستراسيونی با تركيب متعادل سازهای ايرانی و غير ايرانی بهره می‌گيرد. محمدجواد ضرابيان هم‌اكنون در كشور كانادا اقامت دارد. | ضرابیان در اجرا و ساخت تعدادی از آهنگ‌هایش از [[ارکستر سمفونیک تهران]] و ارکستر سازهای ملی کمک گرفته. موسيقی ضرابیان بيشتر ملوديک است تا هارمونيک و از اركستراسيونی با تركيب متعادل سازهای ايرانی و غير ايرانی بهره می‌گيرد. محمدجواد ضرابيان هم‌اكنون در كشور كانادا اقامت دارد. | ||
او چند کتاب در زمینه‌ی موسیقی | او چند کتاب در زمینه‌ی موسیقی تألیف کرده است که از آن جمله به "''قطعاتی برای پيانو''" و "ق''طعاتی برای سنتور''" می‌توان اشاره کرد. | ||
تعدادی از آلبوم‌های موسیقی: ''عطر سوسن'' ([[علیرضا افتخاری]])، ''نسیم وصل'' ([[همایون شجریان]])، ''ناز نگاه'' (علیرضا افتخاری)، ''حدیث عشق'' (رضا رضایی)، ''شوق دوست'' (همایون شجریان)، ''زیباترین'' (علیرضا افتخاری)، ''صورتگر نقاش'' (علی جهاندار)، ''آینه و آه'' ([[سراج، سید حسام الدین (اصفهان ۱۳۳۷ش)|حسام‌الدین سراج]])، ''با ستاره‌ها'' (همایون شجریان)، ''خرقه سوخته'' (رضا رضایی) و ''طبیب دل'' (سیامک شجریان). | تعدادی از آلبوم‌های موسیقی: ''عطر سوسن'' ([[علیرضا افتخاری]])، ''نسیم وصل'' ([[همایون شجریان]])، ''ناز نگاه'' (علیرضا افتخاری)، ''حدیث عشق'' (رضا رضایی)، ''شوق دوست'' (همایون شجریان)، ''زیباترین'' (علیرضا افتخاری)، ''صورتگر نقاش'' (علی جهاندار)، ''آینه و آه'' ([[سراج، سید حسام الدین (اصفهان ۱۳۳۷ش)|حسام‌الدین سراج]])، ''با ستاره‌ها'' (همایون شجریان)، ''خرقه سوخته'' (رضا رضایی) و ''طبیب دل'' (سیامک شجریان). | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۵
| محمدجواد ضرابیان | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 11 اسفند 1329ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی سنتور و پیانو |
| سبک | سنتی |
| آثار | عطر سوسن (علیرضا افتخاری)، نسیم وصل (همایون شجریان)، ناز نگاه (علیرضا افتخاری)، حدیث عشق (رضا رضایی)، شوق دوست (همایون شجریان)، زیباترین (علیرضا افتخاری) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | چهارمین دوره‌ی جشنواره‌ی موسيقی فجر (1367) در فنّ نوازندگی سنتور و آهنگ‌سازی |
محمدجواد ضرابيان (تهران 11 اسفند 1329ش- )
آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ایرانی سنتور و پیانو. پس از گذراندن دوره‌های مقدماتی موسیقی، سنتور را در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی سنتی نزد داريوش صفوت و موسيقی كلاسيک (هارمونی، اركستراسيون و كنترپوان) را نزد محمدتقی مسعوديه فراگرفت. او همچنين نوازندگی پيانو را نزد فرمان بهبود یاد گرفته است.
ضرابیان از اواسط دهه‌ی 1360 فعاليت گروهی خود را با گروه سماع، به‌عنوان سرپرست و آهنگ‌ساز آغاز و به همراهی این گروه كنسرت‌های بسياری را در داخل كشور اجرا كرده است. او در چهارمین دوره‌ی جشنواره‌ی موسيقی فجر (1367) به عنوان سرپرست گروه سماع، در فنّ نوازندگی سنتور و آهنگ‌سازی، موفق به دريافت مدال طلا و ديپلم افتخار شده است.
ضرابیان در اجرا و ساخت تعدادی از آهنگ‌هایش از ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر سازهای ملی کمک گرفته. موسيقی ضرابیان بيشتر ملوديک است تا هارمونيک و از اركستراسيونی با تركيب متعادل سازهای ايرانی و غير ايرانی بهره می‌گيرد. محمدجواد ضرابيان هم‌اكنون در كشور كانادا اقامت دارد.
او چند کتاب در زمینه‌ی موسیقی تألیف کرده است که از آن جمله به "قطعاتی برای پيانو" و "قطعاتی برای سنتور" می‌توان اشاره کرد.
تعدادی از آلبوم‌های موسیقی: عطر سوسن (علیرضا افتخاری)، نسیم وصل (همایون شجریان)، ناز نگاه (علیرضا افتخاری)، حدیث عشق (رضا رضایی)، شوق دوست (همایون شجریان)، زیباترین (علیرضا افتخاری)، صورتگر نقاش (علی جهاندار)، آینه و آه (حسام‌الدین سراج)، با ستاره‌ها (همایون شجریان)، خرقه سوخته (رضا رضایی) و طبیب دل (سیامک شجریان).