محتشم کاشانی، علی ( ـ کاشان ۹۹۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


مُحتَشم کاشانی، علی (  ـ کاشان ۹۹۶ق)<br>
مُحتَشم کاشانی، علی (  ـ کاشان ۹۹۶ق)<br>
<p>شاعر و مرثیه‌سرای ایرانی. اصلاً از مردم نراق بود، اما در کاشان زاده شد و چندی بزازی پیشه کرد. به هندوستان نیز رفت. [[شاه طهماسب|شاه طهماسب صفوی]] به وی احترام فراوان می‌گذاشت. عمدۀ شهرتش به‌سبب دوازده بند مرثیۀ او در شهادت امام حسین (ع) و واقعۀ کربلا است. تقی‌الدین محمد حسینی کاشانی، شاگرد محتشم کاشانی، پس از مرگ استاد و بنا بر وصیتش مجموعۀ آثارش را در پنج کتاب شعر و دو کتاب نظم و نثر گردآورد و مقدمه‌ای بر آن نوشت. ''دیوان'' محتشم در دو بخش قصاید (جامع‌اللطایف) و غزلیات (نقل عشاق) است. آثار وی با عنوان ''هفت دیوان محتشم کاشانی'' و به تصحیح [[نوایی، عبدالحسین (تهران ۱۳۰۲ـ همان جا ۱۳۸۳ش)|عبدالحسین نوایی]] و مهدی صدری به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۸۰ش). محتشم کاشانی را در تذکره‌ها در شمار شاعران [[مکتب وقوع]] آورده‌اند.</p>
(نام کامل: کمال‌الدین علی محتشم کاشانی) شاعر و مرثیه‌سرای ایرانی. اصلاً از مردم نراق بود، اما در کاشان زاده شد و چندی بزازی پیشه کرد. به هندوستان نیز رفت. [[شاه طهماسب|شاه طهماسب صفوی]] به وی احترام فراوان می‌گذاشت. عمدۀ شهرتش به‌سبب دوازده بند مرثیۀ او در شهادت امام حسین (ع) و واقعۀ کربلا است. تقی‌الدین محمد حسینی کاشانی، شاگرد محتشم کاشانی، پس از مرگ استاد و بنا بر وصیتش مجموعۀ آثارش را در پنج کتاب شعر و دو کتاب نظم و نثر گردآورد و مقدمه‌ای بر آن نوشت. ''دیوان'' محتشم در دو بخش قصاید (جامع‌اللطایف) و غزلیات (نقل عشاق) است. آثار وی با عنوان ''هفت دیوان محتشم کاشانی'' و به تصحیح [[نوایی، عبدالحسین (تهران ۱۳۰۲ـ همان جا ۱۳۸۳ش)|عبدالحسین نوایی]] و مهدی صدری به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۸۰ش). محتشم کاشانی را در تذکره‌ها در شمار شاعران [[مکتب وقوع]] آورده‌اند.
 
<br><!--38160000-->
<br><!--38160000-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۱

مُحتَشم کاشانی، علی ( ـ کاشان ۹۹۶ق)
(نام کامل: کمال‌الدین علی محتشم کاشانی) شاعر و مرثیه‌سرای ایرانی. اصلاً از مردم نراق بود، اما در کاشان زاده شد و چندی بزازی پیشه کرد. به هندوستان نیز رفت. شاه طهماسب صفوی به وی احترام فراوان می‌گذاشت. عمدۀ شهرتش به‌سبب دوازده بند مرثیۀ او در شهادت امام حسین (ع) و واقعۀ کربلا است. تقی‌الدین محمد حسینی کاشانی، شاگرد محتشم کاشانی، پس از مرگ استاد و بنا بر وصیتش مجموعۀ آثارش را در پنج کتاب شعر و دو کتاب نظم و نثر گردآورد و مقدمه‌ای بر آن نوشت. دیوان محتشم در دو بخش قصاید (جامع‌اللطایف) و غزلیات (نقل عشاق) است. آثار وی با عنوان هفت دیوان محتشم کاشانی و به تصحیح عبدالحسین نوایی و مهدی صدری به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۸۰ش). محتشم کاشانی را در تذکره‌ها در شمار شاعران مکتب وقوع آورده‌اند.