اسماعیل بزاز

اسماعیل بَزّاز

مقلد و سردستۀ عملۀ طرب. شغل اصلی‌ او بزازی بود، و طبعی بامزه داشت. در آغاز در محافل دوستانش خوش‌مزگی و لودگی می‌کرد؛ به‌تدریج به مجلس اعیان و اشراف و دربار قاجار راه یافت، و سرگرمی‌ساز شد. در دورۀ قاجاریه، مطربی و دوره‌گردی شغل شریفی محسوب نمی‌شد، باوجود این، اسماعیل بزاز به‌سبب علاقه به سرگرمی و لودگی، دسته‌ای تشکیل داد و خنده‌آفرینی پیشه کرد؛ اما کسب اصلی‌اش را رها نکرد. در سال‌های آخر عمر به مکه رفت، توبه کرد و مسجدی ساخت و به حاجی اسماعیل معروف شد.