ادوارد سوم (۱۳۱۰ـ۱۳۷۷م)
اِدوارد سوم (۱۳۱۰ـ۱۳۷۷م)(Edward III)
| ادوارد سوم Edward III | |
|---|---|
| زادروز |
۱۳۱۰م |
| درگذشت | ۱۳۷۷م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | ادوارد دوم (پسر) |
پادشاه انگلستان از ۱۳۲۷م و پسر ادوارد دوم. در ۱۳۳۰م، مادرش زمام امور کشور را به او سپرد و در ۱۳۳۷م به اعتبار این که مادرش دختر فیلیپ چهارم، پادشاه فرانسه، بود مدعی تاج‌وتخت فرانسه شد و بدین ترتیب جنگ صدساله[۱] آغاز شد. ادوارد سوم در نبردهای هلیدون هیل[۲] (۱۳۳۳م)، اسلویس[۳] (۱۳۴۰م)، کِرِسی[۴] (۱۳۴۶م)، و در محاصره و نبرد کاله[۵] (۱۳۴۶ـ۱۳۴۷م) به پیروزی رسید. ادوارد سوم نشان گارتر[۶] را ایجاد کرد. پس از او نوه‌اش ریچارد دوم[۷] به پادشاهی رسید. تجربۀ ابتدای سلطنت ادوارد سوم درگیری با اسکاتلندی‌ها در نبرد وردیل[۸] (۱۳۲۷م) بود که طی آن شکست فاجعه‌آمیزی را به دشمن تحمیل کرد. ادوارد سوم اسکاتلندی‌ها را به نبرد در خارج از بِرویک[۹] در هلیدون هیل کشاند و با بهره‌گیری از نیروهای پیاده‌نظام و کمان‌داران، آن‌ها را به‌شدت شکست داد. به استثنای پیروزی دریایی اسلویس، دیگر جنگ‌های ادوارد با فرانسوی‌ها پرهزینه و بی‌نتیجه بود. ادوارد سوم با بهره‌گیری از راهبرد یورش از طریق قلمرو دشمن، در جنگ کِرسی به پیروزی خیره‌کننده‌ای دست یافت و سرپل مهم بندر کاله به دست انگلیسی‌ها افتاد. بر اثر پیروزی‌های مهم پسرش ادوارد وودستاک (ادوارد، شهزادۀ سیاه)[۱۰] در نبرد پواتیه[۱۱] (۱۳۵۶م) و نبردهای دیگر، ادوارد سوم پیمان برتین‌یی[۱۲] را در ۱۳۶۰م به نفع انگلستان به امضا رساند. در سال‌های پایانی سلطنت از ادارۀ مستقیم امور به نفع پسرش جان دست کشید. ادوارد سوم پادشاهی زیرک بود و اعتبار سلطنت را، که بر اثر بی‌کفایتی‌های پدرش آسیب دیده بود، ارتقا بخشید. ادوارد سوم در ۱۳۶۰م از ادعای تاج‌وتخت فرانسه دست کشید، اما جنگ بین انگلستان و فرانسه در ۱۳۶۹م از سر گرفته شد.