زور
زَوْرْ
(یا: آبزور) فدیه و نیاز زردشتیان، در مراسم دینی‌شان. در مراسم دینی چند قرص نان، یک پیاله آب، فشردۀ هوم و شاخه‌ای رَز (که بعداً به فشردۀ انگور مبدل شد) و چیزهای دیگر بوده که پیشوایان بر آن دعا می‌خوانده‌اند. این آب در اوستا موسوم است به زئوتره که امروز زَور گویند؛ به معنای نذر و نیاز آشامیدنی. این رسوم از زمان رواج مهرپرستی به جای مانده که بعداً به شکل دیگری در دین مسیحی ـ به منزلۀ آب مقدس مسیحیان ـ وارد شده است.