ابن اعرابی

ابن اعرابی
زادروز	۱۵۰ق
درگذشت	سامره ۲۳۱ق
ملیت	عرب
شغل و تخصص اصلی	ادیب و شاعر
آثار	النوادر، الانواء، ضقةالنخل، ضقةالزرع، الخیل، البنت و البقل، نسب‌الخیل، تاریخ‌القبائل
گروه مقاله	ادبیات عرب

ابن اَعْرابی (۱۵۰ـ سامره ۲۳۱ق)

ادیب و شاعر، اهل کوفه. در کودکی پدر خود را ازدست داد و مادرش به همسری مفضّل ضبّی، راوی بزرگ اشعار عرب، در‌آمد. وی نزد مفضّل نخستین مایه‌های شعر و لغت عربی و ‌آیین روایت آن‌ها را کسب کرد. ابن اعرابی، مانند دیگر راویان برای کسب علم دو منبع در اختیار داشت: علمای بزرگ و اعراب بادیه. وی از میان دانشمندان معاصر با کسایی همنشینی داشت و از او نوادر و نحو آموخت. دیگر استادان او قاسم بن معن مسعودی و ابومعاویه ضریر بودند. ابن اعرابی از جوانی به‌کار تدریس پرداخت و شهرت یافت، اما به‌رغم شهرتی که کسب کرد نتوانست به دستگاه خلافت یا امیران بزرگ آن روزگار راه یابد. وی در روش نقل شفاهی تبحر داشت و مانند علمای هم‌عصر خویش به‌کار نگارش آثار عرب پرداخت. ازجمله آثار اوست: النوادر، الانواء، ضقةالنخل، ضقةالزرع، الخیل، البنت و البقل، نسب‌الخیل، تاریخ‌القبائل.