اشلسویگ ـ هولشتاین
اِشلِسْویگ ـ هولْشتاین (Schleswig-Holstein)
ایالتی (لاند[۱]) در شمال آلمان، با ۱۵,۷۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲,۸۱۷,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۲). از شمال به دانمارک، از شرق به دریای بالتیک[۲] و مکلنبورگ‌ـ‌پومرانی غربی[۳]، از جنوب به ساکس سفلا[۴] و هامبورگ، و از غرب به دریای شمال[۵] و خلیج هلیگولاند[۶] محدود است. مرکز آن شهر کیل[۷] است. صنایع آن عبارت‌اند از کشتی‌سازی، تولید ابزار فنی و برقی و پارچه، و فرآوری مواد غذایی. ماهی‌گیری و پرورش گوسفند، خوک، و طیور نیز در آن رواج دارد. دریاچه‌های فراوانی در این منطقه قرار دارد. ساحل شرقی آن شاخابه[۸]های فراوان دارد. ساحل غربی آن ناحیه‌ای کاملاً پست است، که سیل‌بندها از آن محافظت می‌کنند. جزیرۀ فمارن[۹] در ساحل شرقی قرار دارد و در نزدیکی ساحل غربی، جزایری همچون فور[۱۰] و هلیگولاند واقع شده‌اند. آبراه کیل[۱۱]، که از این ناحیه می‌گذرد، بالتیک را به دهانۀ[۱۲] الب[۱۳] متصل می‌کند. رود آیدر[۱۴] اشلسویگ را، در شمال، از هولشتاین[۱۵]، در جنوب، جدا کرده است. شهرهای آن عبارت‌اند از لوبک[۱۶]، فلنسبورگ[۱۷]، اشلسویگ[۱۸]، نویمونستر[۱۹]، و رندسبورگ[۲۰]. هولشتاین دوک‌نشین مستقل بود و اشلسویگ در قرن ۱۰م به آلمان منضم شد. این سرزمین در ۱۰۳۲م به پادشاه دانمارک واگذار شد. هولشتاین نیز تحت سلطۀ دانمارک درآمد و برخلاف اشلسویگ بخشی از امپراتوری مقدس روم[۲۱] را تشکیل داد و دو دوک‌نشین آن تا قرن ۱۹ به دانمارک تعلق داشتند. مردم اشلسویگ ـ هولشتاین در ۱۸۴۸ قیام کردند و از حمایت سربازان کنفدراسیون آلمان[۲۲] برای کسب استقلال برخوردار شدند. در ۲۳ آوریل دانمارکی‌ها مغلوب شدند، اما بریتانیا و روسیه با گسترش نفوذ آلمان به مخالفت برخاستند و پیمان مالمو[۲۳] را بر آلمانی‌ها تحمیل کردند. در ۱۸۴۹ اشلسویگ ـ هولشتاین جنگ را از سر گرفت و ارتش آن، به فرماندهی ژنرال بارین[۲۴] پروسی، دانمارکی‌ها را در کولدینگ[۲۵] شکست داد. بر طبق موافقت‌نامۀ ترک مخاصمۀ برلین، اشلسویگ از هولشتاین جدا شد. پس از چند سال مخاصمه، سرانجام دانمارک در ۳۰ اکتبر ۱۸۶۴ از دعاوی خود بر اشلسویگ ـ هولشتاین صرف‌نظر کرد و این سرزمین به امپراتور اتریش و پادشاه پروس واگذار شد. اما دو سال بعد، پس از بروز جنگ بین اتریش و پروس[۲۶]، این ناحیه بخشی از پروس شد. پس از جنگ جهانی اول، در ۱۹۱۸، در دو منطقه از اشلسویگ ـ هولشتاین همه‌پرسی صورت گرفت و درنتیجۀ آن، خط مرزی برحسب ملیت تعیین شد. آن بخش از شمال اشلسویگ، با حدود ۳,۹۳۷ کیلومتر مربع مساحت، که به دانمارک واگذار شد به استان‌های ژوتلند جنوبی[۲۷] تغییر نام یافت. پس از پایان جنگ جهانی دوم، مقام‌های اشغالگر بریتانیایی در این ناحیه و دولت دانمارک با مسئلۀ هجوم آوارگان آلمانی از مناطق اشغالی لهستان در پروس شرقی[۲۸] و پومرانی[۲۹] روبه‌رو شدند.
- ↑ land
- ↑ Baltic Sea
- ↑ Mecklenburg-West Pomerania
- ↑ Lower Saxony
- ↑ North Sea
- ↑ Heligoland Bight
- ↑ Kiel
- ↑ (inlet (forde
- ↑ Fehmarn
- ↑ Föhr
- ↑ Kiel Canal
- ↑ estuary
- ↑ Elbe
- ↑ River Eider
- ↑ Holstein
- ↑ Lübeck
- ↑ Flensburg
- ↑ Schleswig
- ↑ Neumünster
- ↑ Rendsburg
- ↑ Holy Roman Empire
- ↑ German Confederation
- ↑ Treaty of Malmo
- ↑ Barin
- ↑ Kolding
- ↑ Prussia
- ↑ South Jutland
- ↑ East Prussia
- ↑ Pomerania