نمایش مبدأ برای رامون کاخال، سانتیاگو (۱۸۵۲ـ ۱۹۳۴)


{{جعبه زندگینامه
|عنوان =سانتیاگو رامون کاخال
|نام =Santiago Ramon y Cajal
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۸۵۲م
|تاریخ مرگ=۱۹۳۴م
|دوره زندگی=
|ملیت=اسپانیایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در ساراگوسا
| شغل و تخصص اصلی =زیست شناس
|شغل و تخصص های دیگر=کالبدشناس
|سبک =
|مکتب =
|سمت =استاد در مادرید؛ مدیر انستیتوی ملی بهداشت در ۱۹۰۰
|جوایز و افتخارات =برنده جایزه نوبل پزشکی (۱۹۰۶)
|آثار =ساختار دستگاه عصبی انسان و سایر مهره داران (۱۹۰۴)؛ تحلیل رفتن و نوسازی دستگاه عصبی (۱۹۱۳ـ۱۹۱۴)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =پزشکی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}} رامون کاخال، سانْتیاگو (۱۸۵۲ـ ۱۹۳۴)(Ramon y Cajal, Santiago)<br/> [[File:22036700.jpg|thumb|رامون کاخال، سانْتياگو]]

زیست‌شناس یاخته‌ای<ref>cell biologist

</ref> و کالبد‌شناس<ref>anatomist </ref> اسپانیایی. به‌سبب کشف ریزساختارهای دستگاه عصبی به جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۰۶ دست یافت. پژوهش‌های کاخال نشان دادند که واحد سازندۀ دستگاه عصبی یاخته‌های عصبی یا نورون‌ها<ref>neuron </ref>یند. رامون کاخال در پتیا د آراگون<ref>Petilla de Aragón </ref> زاده شد و در ساراگوسا<ref>Zaragoza </ref> درس خواند. سپس، به گروه پزشکی ارتش پیوست. از ۱۸۸۴ تا ۱۸۸۷، در والنسیا؛ از ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۲، در بارسلونا، و از ۱۸۹۲ تا ۱۹۲۱، در مادرید استاد بود. در ۱۹۰۰، به مدیریت انستیتوی ملی بهداشت<ref>Instituto Nacional de Higiene</ref> رسید که تازه تأسیس شده بود. در ۱۹۲۱، انستیتو کاخال<ref> Cajal Institute</ref> در مادرید به یاد او تأسیس شد. کاخال نشان داد که آکسون<ref> axon </ref> یاخته‌های عصبی به مادۀ خاکستری<ref>gray matter</ref> دستگاه عصبی مرکزی<ref> central nervous system</ref> ختم می‌شود، نه به آکسون‌ها یا تنۀ دیگر سلول‌های عصبی. این یاخته‌ها نشان می‌دادند دستگاه عصبی شبکه نیست. در ۱۸۹۷، پژوهش‌هایی روی قشر مخ<ref> cerebral cortex </ref> انسان صورت داد و چندین نوع یاختۀ عصبی را توصیف کرد. او نشان داد که ساختار این نوع یاخته‌ها برحسب محل و عملکرد ناحیۀ مورد بررسی تغییر می‌کند. در ۱۹۰۳، کاخال در یاخته‌های بدن تارچه‌های عصبی<ref>neurofibrils </ref> را کشف کرد و دریافت که تنۀ یاخته<ref>cell body </ref> هم در هدایت<ref>conduction</ref> نقش دارد. ''ساختار دستگاه عصبی انسان و سایر مهره‌داران'' (۱۹۰۴)، و تحلیل‌رفتن و نوسازی دستگاه عصبی (۱۹۱۳ـ۱۹۱۴) از آثار اوست.

&nbsp;

----

[[Category:پزشکی]] [[Category:کالبدشناسی و فیزیولوژی]] [[Category:زیست شناسی]] [[Category:(زیست شناسی)اشخاص و آثار]]