سدهی

سِدِهی

از گویش‌های مرکزی ایران، رایج در سدۀ اصفهان. گویش سدهی همراه گویش‌های گزی، کفرونی و ورزنه‌ای، مجموعۀ گویش‌های جنوب غربی نواحی مرکزی ایران را تشکیل می‌دهد. مصوت‌های آن عبارت‌اند از: a e i o u ü و مصوت‌های بلند مربوط به آن‌ها. صامت‌ها همان صامت‌های زبان فارسی است. در سدهی تمایز جنس دستوری وجود ندارد. مضاف‌الیه پس از مضاف می‌آید و صفت بعد از موصوف، مانند valg sowz «برگ سبز». پسوند نکره‌ساز -i است. سدهی به گزی بسیار نزدیک است. به جای پیشوند در وجوه استمراری از پسوند -e استفاده می‌شود. چند واژۀ سدهی: has «هشت»، و kuw «سگ».