غلامحسینی، بهاره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:غلامحسینی، بهاره.jpg|بندانگشتی|331x331پیکسل|بهاره غلامحسینی]] | |||
غلامحسینی، بهاره (تهران 1314ـ1386ش) | غلامحسینی، بهاره (تهران 1314ـ1386ش) | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =بهاره غلامحسینی | |عنوان =بهاره غلامحسینی | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۹: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده: | [[پرونده:2042150749.jpg|جایگزین=بهاره غلامحسینی|بندانگشتی|[[پرونده:Elahe1.jpg|بندانگشتی|بهاره غلامحسینی]]بهاره غلامحسینی ]] | ||
[[پرونده: | (نام هنری: الهه) خوانندۀ ایرانی. در ابتدا، در دهۀ 1320، تحت تأثیر خوانندگان رادیو تهران، خواندن ترانه‌های موسیقی پاپ را آغاز کرد و سپس، توسط [[خطیبی، پرویز (تهران ۱۳۰۲ـ لوس آنجلس ۱۳۷۲ش)|پرویز خطیبی]]، به رادیو تهران راه یافت. مدتی نیز، نزد [[دوامی، عبدالله (تفرش ۱۲۷۰ـ تهران ۱۳۵۹ش)|عبداللّه دوامی]]، ردیف‌دان مشهور، به یادگیری دستگاه‌ها و تصنیف‌های قدیمی پرداخت. از نیمۀ دوم دهۀ 1330، از ترانه‌خوانان مشهور رادیو شد. از اوایل دهۀ 1340 به برنامۀ گل‌ها نیز راه یافت و بسیاری از آثار [[درویش خان|درویش‌خان]]، [[عارف کیا، عارف|عارف]]، [[شیدا، علی اکبر (تهران ۱۲۵۸ـ ۱۳۲۴ق)|شیدا]]، [[نی داوود، مرتضی (تهران ۱۲۸۰ـ امریکا ۱۳۶۹ش)|مرتضی نی‌داوود]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]] و [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌اللّه خالقی]] را با تنظیم‌های [[معروفی، جواد (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۷۲ش)|جواد معروفی]]، اجرا کرد. صدای بم، پرطنین و منحصربه‌‌فردش در موسیقی ایرانی ماندگار است. از جمله آهنگ‌ترانه‌های اوست: رسوای زمانه، ساختۀ [[خرم، امیرهمایون (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۹۱ش)|همایون خرم]] و چو غمت می‌گریم، ساختۀ [[سرخوش، ابراهیم (تهران ۱۲۹۰ـ همان جا ۱۳۶۰ش)|ابراهیم سرخوش]]. | ||
(نام هنری: الهه) خوانندۀ ایرانی. در ابتدا، در دهۀ 1320، تحت تأثیر خوانندگان رادیو تهران، خواندن ترانه‌های موسیقی پاپ را آغاز کرد و سپس، توسط پرویز | |||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۳
غلامحسینی، بهاره (تهران 1314ـ1386ش)
| بهاره غلامحسینی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1314 |
| درگذشت | 1386ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| آثار | ترانه ها: رسوای زمانه، ساخته همایون خرم و چو غمت می‌گریم، ساخته ابراهیم سرخوش |
| گروه مقاله | موسیقی |
(نام هنری: الهه) خوانندۀ ایرانی. در ابتدا، در دهۀ 1320، تحت تأثیر خوانندگان رادیو تهران، خواندن ترانه‌های موسیقی پاپ را آغاز کرد و سپس، توسط پرویز خطیبی، به رادیو تهران راه یافت. مدتی نیز، نزد عبداللّه دوامی، ردیف‌دان مشهور، به یادگیری دستگاه‌ها و تصنیف‌های قدیمی پرداخت. از نیمۀ دوم دهۀ 1330، از ترانه‌خوانان مشهور رادیو شد. از اوایل دهۀ 1340 به برنامۀ گل‌ها نیز راه یافت و بسیاری از آثار درویش‌خان، عارف، شیدا، مرتضی نی‌داوود، مرتضی محجوبی و روح‌اللّه خالقی را با تنظیم‌های جواد معروفی، اجرا کرد. صدای بم، پرطنین و منحصربه‌‌فردش در موسیقی ایرانی ماندگار است. از جمله آهنگ‌ترانه‌های اوست: رسوای زمانه، ساختۀ همایون خرم و چو غمت می‌گریم، ساختۀ ابراهیم سرخوش.