لکهنو

لَکْهْنو (Lukhnow)

لکهنو
نام فارسی	لکهنو
نام های دیگر	لکنو- لکنهو
نام لاتین	Lukhnow
کشور	هند
ایالت	اوتارپرادش
موقعیت	شمال مرکزی هند، به فاصله ۷۰کیلومتری شمال شرقی کانپور
جمعیت	۱,۶۶۹,۲۰۰ نفر (۱۹۹۱)
تولیدات و صنایع مهم	تولید مواد دارویی، مواد غذایی، مواد شیمیایی، کاغذ، و صنایع دستی و کارگاه های راه آهن

(یا: لَکْنو؛ لَکْنَهو) مرکز ایالت اوتارپرادش، در شمال مرکزی هند، به فاصلۀ ۷۰کیلومتری شمال شرقی کانپور، با ۱,۶۶۹,۲۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۱). دارای صنایع متعدد نظیر تولید مواد دارویی، مواد غذایی، مواد شیمیایی، کاغذ، و صنایع دستی و کارگاه‌های راه‌آهن، نیز از مراکز اصلی حمل‌و‌نقل و بازار بزرگ کشاورزی است. دانشگاه لکهنو در ۱۹۲۱ تأسیس شده است. نام این شهر به صورت‌های لَکْناو، لَکْناهو، لکنو، و لَکْنَهو نیز نوشته می‌شود. لکهنو در زمان بهلول لودی، پادشاه دهلی ( ـ۸۹۴ق)، شهری مهم بود و حکومت آن در ۸۹۳ق به فرزندش احمدخان، ملقب به اعظم همایون، رسید. بابر تیموری نیز حکومت آن را به پسرش، همایون، داد. زمان محمد‌شاه گورکانی، ملقب به روشن اختر (۱۷۱۹ـ۱۷۴۸)، از قلمرو دولت مغولان هند خارج شد و به تصرف سید سعادت‌خان، از سادات مهاجر ایرانی و مؤسس سلسلۀ نواب اوده، درآمد و پایتخت پادشاهی اوده شد. در سلطنت آصف‌الدوله شکوه و عظمت فراوان یافت. امامباره (امامبارا) و رومی‌دروازه و همچنین یکی از مساجد بزرگ لکهنو از ساخته‌های اوست. دولت اوده پس از این به اطاعت انگلیسی‌ها درآمد و در ۱۸۵۶ توسط آنان برافتاد. لکهنو درخلال شورش بزرگ هندوستان (شورش سپاهیان) در ۱۸۵۷ به محاصرۀ شورشیان درآمد. انگلیسی‌ها پس از تحمل تلفات بسیار آن را تخلیه کردند و سال بعد دوباره به آن بازگشتند. این شهر از ۱۸۷۷ کرسی ایالات متحدۀ آگرا و اوده شد. از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۷ از مراکز جنبش برای استقلال پاکستان بود. لکهنو از مراکز عمدۀ تشیع در هند است.