نمایش مبدأ برای هس، گرمان هنری (۱۸۰۲ـ۱۸۵۰)


هِس، گِرْمان هِنْری (۱۸۰۲ـ۱۸۵۰)(Hess, Germain Henri)<br/> [[File:41082700.jpg|thumb|هِس، گِرْمان هِنْري]](معروف به: ایوانویچ گِسِ آلمانی) شیمی‌دان روسی، زادۀ سوئیس و یکی از پیش‌گامان گرماشیمی<ref>thermochemistry </ref>. قانون مجموع گرمایی ثابت<ref>constant heat summation</ref>&nbsp;را به افتخارش قانون هس نامیده‌اند. در ژنو<ref>Geneva </ref>&nbsp;زاده شد، اما خانواده‌اش به روسیه مهاجرت کردند. در دانشگاه دورپارت<ref>University of Dorpat</ref>، که اکنون با نام تارتو<ref>Tartu </ref>&nbsp;در استونی واقع است، همچنین در استکهلمِ سوئد، تحت نظر یونس برزلیوس<ref>Jons Berzelius</ref>، درس خواند. پس از بازگشت به روسیه و قبل از گشودن مطب خود در ایرکوتسک<ref>Irkutsk </ref>، عضو هیئت زمین‌شناسی اعزامی به اورال<ref>Urals </ref>&nbsp;بود. در ۱۸۳۰، در سن‌پترزبورگ مقیم شد. در آن‌جا شغل‌های دانشگاهی متعددی به‌عهده داشت و سرانجام در انستیتوی فنی<ref> Technological Institute</ref>&nbsp;به استادی رسید. قانون هس<ref>Hess's law</ref>، که در ۱۸۴۰ منتشر شد، بیان می‌کند که تغییرات گرمایی هر واکنش شیمیایی فقط به حالت ابتدا و حالت انتهای سیستم بستگی دارد و مستقل از مسیر واکنش است، مشروط بر آن‌که گرما یگانه شکلی از انرژی‌ باشد که به سیستم وارد یا از آن خارج می‌شود. هر تغییر شیمیایی گرماگیر<ref>endothermic</ref>&nbsp;(جذب‌کنندۀ گرما) یا گرمازا<ref>exothermic</ref>&nbsp;(آزادکنندۀ گرما) است. در واقع، قانون هس چیزی جز کاربرد قانون پایستگی‌ (بقاء) انرژی<ref>law conservation of energy</ref>&nbsp;نیست. قانون اخیر در ۱۸۴۲، دوسال بعد از قانون هس، تدوین شد. در ۱۸۴۲، هس قانون دوم خود، قانون خنثی‌بودگی گرمایی<ref>law of thermoneutrality</ref>&nbsp;را مطرح کرد. بنابر این قانون، در واکنش تبادل<ref>exchange reaction</ref>های نمک‌های خنثی<ref>neutral salts</ref>&nbsp;در محلول آبی<ref>aqueous solution</ref>&nbsp;اثری از گرما مشاهده نمی‌شود.

&nbsp;

----

[[Category:شیمی و بیوشیمی]] [[Category:(شیمی و بیوشیمی)اشخاص و آثار]]