نمایش مبدأ برای ورجاوند، پرویز (تهران ۱۳۱۳ـ ۱۳۸۵ش)


وَرجاوَند، پرویز (تهران ۱۳۱۳ـ ۱۳۸۵ش)<br>
[[پرونده: 40066200.jpg | بندانگشتی|وَرجاوَند، پرويز]]
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =پرویز ورجاوند
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=تهران ۱۳۱۳ش
|تاریخ مرگ=۱۳۸۵ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=اخذ دکترا از دانشگاه سوربون
| شغل و تخصص اصلی =مـتـرجم
|شغل و تخصص های دیگر=باسـتـان شنـاس و انسان شناس 
|سبک =
|مکتب =
|سمت =مسیول بخش پژوهش های مردم شناسی، ایلات و عشایر موسسه علوم اجتماعی، مدرس در دانشگاه تهران، مشاور عالی سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، مسیول و سردبیر مجله های دو زبانه باستان شناسی و هنر ایران و فرهنگ معماری ایران
|جوایز و افتخارات =
|آثار =کاوش رصدخانه مراغه و سیری در دانش ستاره شناسی ایران (۱۳۶۶ش)؛ سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین، ۳جلد (۱۳۷۷ش)؛ میراث های تمدن ایرانی در سرزمین های آسیایی شوروی؛ بناهای تاریخی ایران(۱۳۵۷ش)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =باستان شناسی ایران
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}مـتـرجم، باسـتـان‌شنـاس و انسان‌شناس ایرانی. پس از دریافت دیپلم ریاضی و ادبی، نخست رشتۀ نقشه‌برداری و سپس باستان‌شناسی و بعد فوق‌لیسانس علوم اجتماعی را در تهران پی‌گرفت و بعد راهی فرانسه شد و تحصیلات خود را در مدرسۀ عالی لوور و دانشگاه سوربون ادامه داد و به اخذ گواهی‌نامه‌ها و دیپلم نایل آمد و دکترای خود را نیز از دانشگاه سوربون گرفت. سپس دورۀ مدرسۀ عالی تتبعات دانشگاه پاریس را به‌پایان برد و پس از بازگشت به ایران، به‌عنوان مسئول بخش پژوهش‌های مردم‌شناسی، ایلات و عشایر مؤسسه علوم اجتماعی برگزیده شد و با سِمت دانشیار در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و تا استادی پیش رفت. در ۱۳۴۳ش، در سمت مشاور عالی سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، برای نخستین‌بار، مرکزی را برای آموزش علمی کار مرمت و بازپیرایی آثار باستانی و بناهای تاریخی پایه گذارد. چندی نیز مسئولیت تشکیل نخستین دورۀ تخصصی تربیت کارشناسان فرهنگ و مردم را برای مرکز فرهنگ عامۀ وابسته به رادیو و تلویزیون به‌عهده داشت. چندی نیز مسئول و سردبیر مجله‌های دو زبانۀ ''باستان‌شناسی و هنر ایران'' و'' فرهنگ معماری ایران''، و نیز عضو شورای نویسندگان مجله‌های ''هنر و معماری''، و ''هنر و مردم'' بود. همچنین با ''دایرةالمعارف بزرگ اسلامی''، ''دایرةالمعارف تشیع''، ''دانشنامۀ زن''، و ''دایرةالمعارف ایرانیکا'' همکاری داشت. آخرین سِمت دولتی او، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسئولیت وزارت فرهنگ و هنر در دولت موقت مهدی بازرگان بود. مقالات بسیاری از او در نشریات علمی ایران و خارج انتشار یافته است. از تألیفات اوست: ''کاوش رصدخانۀ مراغه و سیری در دانش ستاره‌شناسی ایران'' (۱۳۶۶ش)؛ ''سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین''، ۳جلد (۱۳۷۷ش)؛ ''میراث‌های تمدن ایرانی در سرزمین‌های آسیایی شوروی''؛'' بناهای تاریخی ایران'' (۱۳۵۷ش). از ترجمه‌های اوست: ''خراسان و ماوراءالنهر'' از بلینسکی (۱۳۶۴ش)؛ ''هنر معماری در سرزمین‌های اسلامی'' از ج هوگ.
<br><!--40066200-->
[[رده:باستان شناسی ایران]]
[[رده:(باستان شناسی ایران)اشخاص و آثار]]
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه های نوشتاری ایران]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:مترجمان]]
[[رده:فرهنگ نامه و مرجع نویسی]]
[[رده:اشخاص و موسسات]]