پاسارگاد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران
| نام فارسی =  
| نام فارسی =  
|نام لاتین =  
|نام لاتین =Pasargad
| نام‌ قدیمی = نام باستانی: پارسَه‌گَد (به‌معنای شهر یا اردوی پارسیان)
| نام‌ قدیمی = نام باستانی: پارسَه‌گَد (به‌معنای شهر یا اردوی پارسیان)
| نام دیگر =  
| نام دیگر =  
| استان = فارس
| استان = فارس
| شهرستان = مرودشت
| شهرستان = پاسارگاد
| بخش = سعادت‌آباد
| بخش = پاسارگاد
| موقعیت = کیلومتری شمال شرقی مرودشت و ۱۳کیلومتری شمال سعادت‌شهر، ۹کیلومتری غرب راه شیراز به اصفهان و ۳۹کیلومتری شمال شرقی تخت جمشید
| موقعیت = کیلومتری شمال شرقی مرودشت و ۱۳کیلومتری شمال سعادت‌شهر، ۹کیلومتری غرب راه شیراز به اصفهان و ۳۹کیلومتری شمال شرقی تخت جمشید
| جمعیت =  
| جمعیت =  
| نوع اقلیم = معتدلِ مایل به سرد
| نوع اقلیم = معتدلِ مایل به سرد
| ارتفاع از سطح دریا = ۱,۸۵۰ متر
| ارتفاع از سطح دریا = ۱,۸۵۰متر
| تولیدات و صنایع مهم =  
| تولیدات و صنایع مهم =  
| برخی بناهای مهم = آرامگاه کوروش (مشهد مرغاب) - کاخ دروازه -کاخ بار - کاخ اختصاصی - زندان سلیمان - سکّوهای سنگی محوطۀ مقدس - تخت سلیمان یا تل تخت - بناهای بوستان شاهی
| برخی بناهای مهم = مجموعۀ تاریخی پاسارگاد
| شهر ها و آبادی های مهم =  
| شهر ها و آبادی های مهم =  
}}پاسارگاد<br/> [[File:13032200-2.jpg|thumb|پاسارگاد]][[File:13032200.jpg|thumb|پاسارگاد]]دهی در استان فارس، شهرستان مرودشت، بخش سعادت‌آباد. با ارتفاعی حدود ۱,۸۵۰ متر از سطح دریا در دشتی در ۵۰کیلومتری شمال شرقی مرودشت و ۱۳کیلومتری شمال سعادت‌شهر، ۹کیلومتری غرب راه شیراز به اصفهان و ۳۹کیلومتری شمال شرقی تخت جمشید قرار دارد. اقلیم آن معتدلِ مایل به سرد و از نظر بارندگی جزء نواحی خشک است. این روستا، با نام باستانی پارسَه‌گَد (به‌معنای شهر یا اردوی پارسیان)، در اصل اقامتگاه طایفۀ پاسارگادای بود که خاندان هخامنشی به آن تعلق داشت. کوروش، سرسلسلۀ هخامنشی، ایشتوویگو، آخرین شاه خاندان ماد، را در همین مکان شکست داد. کوروش شهری در این محل بنا کرد و آن را پاسارگادای نامید و کاخ و آرامگاهی برای خود در آن احداث کرد. داریوش هخامنشی (اول) پایتخت خود را به تخت جمشید منتقل کرد. پس از بنای پرسپولیس به دست داریوش هخامنشی اول در درجۀ دوم اهمیت قرار گرفت و سرانجام در حملۀ اسکندر مقدونی از رونق افتاد و خزاین آن به‌تاراج رفت (۳۳۶پ‌م). شکوه احترام‌آمیز پاسارگاد هرگز، حتی پس از حملۀ اعراب به ایران، از بین نرفت، چنان‌که ایرانیان برای جلوگیری از انهدام کامل آن به‌دست اعراب بنای آن را به سلیمان نبی و مادرش نسبت می‌دادند. برخی از آثار برجامانده از پاسارگاد عبارت‌اند از آرامگاه کوروش، معروف به مشهد مرغاب؛ کاخ دروازه، که نقش‌برجستۀ درگاه شمالی آن کهن‌ترین حجاری دورۀ هخامنشی است؛ کاخ بار، در سمت شرق آرامگاه کوروش، با وسعت حدود ۲,۲۶۴ متر مربع؛ کاخ اختصاصی، به فاصلۀ ۱,۳۵۰ متری آرامگاه، با مساحتی درحدود ۳,۴۱۰ متر مربع؛ برج سنگی، در حدود ۵۰۰ متری شمال کاخ اختصاصی که در نوشته‌های مورخان کهن به زندان سلیمان شناخته است. سکّوهای سنگی محوطۀ مقدس در ۱کیلومتری شمال غربی کاخ اختصاصی؛ تخت سلیمان یا تل تخت در شمال دشت پاسارگاد؛ و بناهای بوستان شاهی. کار خاک‌برداری علمی پاسارگاد از ۱۳۲۹ش آغاز شد.<br/> <!--13032200-->
}}


[[Category:باستان شناسی ایران]] [[Category:(باستان شناسی ایران)آثار، مناطق و محوطه ها]] [[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:فارس]]
پاسارگاد (Pasargad)<br/> [[File:13032200-2.jpg|thumb|آرامگاه کوروش]][[File:13032200.jpg|thumb|آرامگاه کوروش]]منطقه‌‌ای تاریخی در [[فارس، استان|استان فارس]]، [[پاسارگاد، شهرستان|شهرستان پاسارگاد]]، بخش پاسارگاد. با ارتفاعی حدود ۱,۸۵۰متر از سطح دریا در دشتی در ۵۰کیلومتری شمال شرقی [[مرودشت، شهر|مرودشت]] و ۱۳کیلومتری شمال [[سعادت شهر|سعادت‌شهر]]، ۹کیلومتری غرب راه [[شیراز، شهر|شیراز]] به [[اصفهان، شهر|اصفهان]] و ۳۹کیلومتری شمال شرقی [[تخت جمشید]] قرار دارد. اقلیم آن معتدلِ مایل به سرد و از نظر بارندگی جزء نواحی خشک است. این منطقه، با نام باستانی پارسَه‌گَد (به‌معنای شهر یا اردوی پارسیان)، در اصل اقامتگاه طایفۀ پاسارگادای بود که خاندان [[هخامنشیان|هخامنشی]] به آن تعلق داشت. [[کوروش کبیر|کوروش]]، سرسلسلۀ هخامنشی، ایشتوویگو، آخرین شاه خاندان [[ماد]]، را در همین مکان شکست داد. کوروش شهری در این محل بنا کرد و آن را پاسارگادای نامید و کاخ و آرامگاهی برای خود در آن احداث کرد. [[داریوش هخامنشی اول]] پایتخت خود را به تخت جمشید منتقل کرد. پس از بنای [[پرسپولیس]] به دست داریوش هخامنشی اول، شهر پاسارگاد در درجۀ دوم اهمیت قرار گرفت و سرانجام در حملۀ [[اسکندر مقدونی]] از رونق افتاد و خزاین آن به‌تاراج رفت (۳۳۶پ‌م). شکوه احترام‌آمیز پاسارگاد هرگز، حتی پس از حملۀ اعراب به ایران، از بین نرفت، چنان‌که ایرانیان برای جلوگیری از انهدام کامل آن به‌ دست اعراب بنای آن را به [[سلیمان|سلیمان نبی]] و مادرش نسبت می‌دادند. کار خاک‌برداری علمی پاسارگاد از ۱۳۲۹ش آغاز شد. این منطقه در سال 1384ش با جدا شدن از [[مرودشت، شهرستان|شهرستان مرودشت]] و با انضمام مناطق دیگری از این شهرستان و [[خرم بید|شهرستان خرم‌بید]] به شهرستان مستقلی با همین عنوان (پاسارگاد) تبدیل شد. شهرستان پاسارگاد مشتمل است بر دو بخشِ مرکزی و پاسارگاد، به مرکزیت اداری سعادت‌شهر.
 
برخی از آثار برجامانده از پاسارگاد عبارت‌اند از: آرامگاه کوروش، معروف به [[مشهد مرغاب]]؛ کاخ دروازه، که نقش‌برجستۀ درگاه شمالی آن کهن‌ترین حجاری دورۀ هخامنشی است؛ کاخ بار، در سمت شرق آرامگاه کوروش، با وسعت حدود ۲,۲۶۴مترمربع؛ کاخ اختصاصی، به فاصلۀ ۱,۳۵۰متری آرامگاه، با مساحتی درحدود ۳,۴۱۰مترمربع؛ برج سنگی، در حدود ۵۰۰متری شمال کاخ اختصاصی که در نوشته‌های مورخان کهن به [[زندان سلیمان (فارس)|زندان سلیمان]] شناخته است؛ سکّوهای سنگی محوطۀ مقدس در ۱کیلومتری شمال غربی کاخ اختصاصی؛ تخت سلیمان یا تل تخت در شمال دشت پاسارگاد؛ و بناهای بوستان شاهی.
----
 
 
<br /> <!--13032200-->
 
  [[Category:باستان شناسی ایران]]
[[Category:(باستان شناسی ایران)آثار، مناطق و محوطه ها]]
[[Category:جغرافیای ایران]]
[[Category:فارس]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۹

پاسارگاد
کشور پرونده:Flag of Iran.svg ایران
استان فارس
شهرستان پاسارگاد
بخش پاسارگاد
موقعیت کیلومتری شمال شرقی مرودشت و ۱۳کیلومتری شمال سعادت‌شهر، ۹کیلومتری غرب راه شیراز به اصفهان و ۳۹کیلومتری شمال شرقی تخت جمشید
نوع اقلیم معتدلِ مایل به سرد
ارتفاع از سطح دریا ۱,۸۵۰متر
برخی بناهای مهم مجموعۀ تاریخی پاسارگاد
نام لاتین Pasargad

پاسارگاد (Pasargad)

آرامگاه کوروش
آرامگاه کوروش

منطقه‌‌ای تاریخی در استان فارس، شهرستان پاسارگاد، بخش پاسارگاد. با ارتفاعی حدود ۱,۸۵۰متر از سطح دریا در دشتی در ۵۰کیلومتری شمال شرقی مرودشت و ۱۳کیلومتری شمال سعادت‌شهر، ۹کیلومتری غرب راه شیراز به اصفهان و ۳۹کیلومتری شمال شرقی تخت جمشید قرار دارد. اقلیم آن معتدلِ مایل به سرد و از نظر بارندگی جزء نواحی خشک است. این منطقه، با نام باستانی پارسَه‌گَد (به‌معنای شهر یا اردوی پارسیان)، در اصل اقامتگاه طایفۀ پاسارگادای بود که خاندان هخامنشی به آن تعلق داشت. کوروش، سرسلسلۀ هخامنشی، ایشتوویگو، آخرین شاه خاندان ماد، را در همین مکان شکست داد. کوروش شهری در این محل بنا کرد و آن را پاسارگادای نامید و کاخ و آرامگاهی برای خود در آن احداث کرد. داریوش هخامنشی اول پایتخت خود را به تخت جمشید منتقل کرد. پس از بنای پرسپولیس به دست داریوش هخامنشی اول، شهر پاسارگاد در درجۀ دوم اهمیت قرار گرفت و سرانجام در حملۀ اسکندر مقدونی از رونق افتاد و خزاین آن به‌تاراج رفت (۳۳۶پ‌م). شکوه احترام‌آمیز پاسارگاد هرگز، حتی پس از حملۀ اعراب به ایران، از بین نرفت، چنان‌که ایرانیان برای جلوگیری از انهدام کامل آن به‌ دست اعراب بنای آن را به سلیمان نبی و مادرش نسبت می‌دادند. کار خاک‌برداری علمی پاسارگاد از ۱۳۲۹ش آغاز شد. این منطقه در سال 1384ش با جدا شدن از شهرستان مرودشت و با انضمام مناطق دیگری از این شهرستان و شهرستان خرم‌بید به شهرستان مستقلی با همین عنوان (پاسارگاد) تبدیل شد. شهرستان پاسارگاد مشتمل است بر دو بخشِ مرکزی و پاسارگاد، به مرکزیت اداری سعادت‌شهر.

برخی از آثار برجامانده از پاسارگاد عبارت‌اند از: آرامگاه کوروش، معروف به مشهد مرغاب؛ کاخ دروازه، که نقش‌برجستۀ درگاه شمالی آن کهن‌ترین حجاری دورۀ هخامنشی است؛ کاخ بار، در سمت شرق آرامگاه کوروش، با وسعت حدود ۲,۲۶۴مترمربع؛ کاخ اختصاصی، به فاصلۀ ۱,۳۵۰متری آرامگاه، با مساحتی درحدود ۳,۴۱۰مترمربع؛ برج سنگی، در حدود ۵۰۰متری شمال کاخ اختصاصی که در نوشته‌های مورخان کهن به زندان سلیمان شناخته است؛ سکّوهای سنگی محوطۀ مقدس در ۱کیلومتری شمال غربی کاخ اختصاصی؛ تخت سلیمان یا تل تخت در شمال دشت پاسارگاد؛ و بناهای بوستان شاهی.