وین داوس، آدولف (۱۸۷۶ـ۱۹۵۹)
| آدولف وین داوس Adolf Windaus | |
|---|---|
| زادروز |
برلین ۱۸۷۶م |
| درگذشت | ۱۹۵۹م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | پزشکی در دانشگاه های برلین و فرایبورگ از ۱۸۹۵ |
| شغل و تخصص اصلی | شیــمی دان |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | کسب جایزه نوبل شیمی (۱۹۲۸) به سبب تحقیقاتش در زمینه ساختار کلسترول و رابطه آن با ویتامین د |
وینْ‌داوس، آدولْف (۱۸۷۶ـ۱۹۵۹)(Windaus, Adolf)
شیــمی‌دان آلــمــانی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۸ را به‌سبب تحقیقاتش در زمینۀ ساختار کلسترول[۱]، رابطه آن با ویتامین د[۲]، و این کشف به‌دست آورد که استروئیدها[۳] پیش ماده‌های ویتامین‌هایند. همچنین، نقش نورخورشید و ویتامین د را در پیشگیری از نرمی استخوان نشان داد. او کشف کرد که پیش‌ماده[۴] (پیش‌ویتامین[۵]) ویتامین د استروئید[۶]ی با نام ارگوسترول[۷] و نوعی ناخالصی چربی قابل حل در کلسترول است. در دهه ۱۹۲۰، ثابت کرد که ارگوسترول در حضور نور خورشید به ویتامین د تبدیل می‌شود. همچنین، توضیح داد که روغن ماهیِ حاوی ویتامین د، و نور خورشید در جلوگیری از نرمی استخوان مفیدند. در ۲۶ دسامبر، در برلین زاده شد. از ۱۸۹۵، در دانشگاه‌های برلین و فرایبورگ[۸] پزشکی خواند. بعدها، با راهنمایی امیل فیشر[۹] پزشکی را رها کرد و به شیمی پرداخت. در ۱۸۹۹، رسالۀ دکتری خود را در زمینۀ آثار دیژیتالی (عصارۀ گل انگشتانه) بر تحریکات عضلۀ قلبی نگاشت. استاد دانشگاه فرایبورگ و سپس استاد شیمی پزشکی دانشگاه اینسبروک[۱۰] شد و سرانجام، به دانشگاه گوتینگن[۱۱] رفت. مطالعات او به بررسی ارتباط کلسترول و ویتامین د محدود بود. در دهه ۱۹۳۰، به مطالعۀ فرآورده‌های طبیعی، نظیر ویتامین ب[۱۲] و کُلچیسین[۱۳]، پرداخت و در ۱۹۴۴ بازنشسته شد.