ابوالقاسم نصرآبادی، ابراهیم بن محمد (قرن ۴ق)

ابوالقاسم نصرآبادی، ابراهیم بن محمد (قرن ۴ق)
از مشایخ خراسان. در نیشابور به دنیا آمد. از کودکی به استماع حدیث از راویان نیشابور پرداخت و در طلب حدیث به شهرهای مختلف ایران و عراق سفر کرد و ۱۵ سال در بغداد ساکن شد. در ری در محضر ابوحاتم رازی به استماع مصنقات او پرداخت. غالب منابع او را ثقه دانسته‌اند. او در تصوف مرید شِبلی بود و از مهم‌ترین مروجان افکار حلاج در خراسان به‌شمار می‌آید. او اولین‌بار از کشته‌شدن به جهت زهد و محبت سخن راند. از وی مجموعه‌ای از اقوال و عبارات حکمت‌گونه در ضمن شرح زندگانی وی در کتاب‌های طبقات برجای مانده است. در مکه درگذشت و در همان‌جا مدفون شد.