فروغی، ابوالحسن (تهران ۱۲۶۳ ـ ۱۳۳۸ش)
فروغی، ابوالحسن (تهران ۱۲۶۳ـ۱۳۳۸ش)
| ابوالحسن فروغی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۶۳ش |
| درگذشت | ۱۳۳۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف |
| شغل و تخصص های دیگر | ادیب |
| آثار | کتاب سرمایۀ سعادت یا علم و آزادی در 1298؛ اوراق مشوش، مجموعۀ اشعار؛ تمدن و ترکیب، و فلسفۀ دیناموسنتتیک به زبان فرانسه |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| خویشاوندان سرشناس | محمدحسین فروغی (پدر)، محمدعلی فروغی (برادر) |
| جوایز و افتخارات | اولین سراینده نمایشنامۀ منظوم (شیدوش و ناهید) در ایران |
فیلسوف و ادیب معاصر، پسر محمدحسین فروغی و برادر محمدعلی فروغی. زبان و ادبیات فارسی و عربی را نزد پدر و زبان فرانسه را نزد برادرش فراگرفت. در مدرسۀ سیاسی و دارالفنون تدریس می‌کرد و از بدو تأسیس دارالمعلمین (۱۲۹۷ش) مدیر آن‌جا بود. در ۱۲۹۸، اولین کتابش سرمایۀ سعادت یا علم و آزادی، را منتشر کرد. مجلۀ اصول تعلیم و ماهنامۀ فروغ تربیت را تأسیس کرد. در ۱۳۰۶ برای تکمیل مطالعات فلسفی و علمی خود عازم اروپا شد و پس از بازگشت در ۱۳۰۸ به دعوت دولت شوروی در جشن صدمین سال تولد تولستوی شرکت کرد. فروغی چند سال عهده‌دار نمایندگی ایران در جامعۀ ملل و وزیرمختار ایران در سوئیس بود. او علاوه‌بر تسلط بر ادبیات فارسی و عربی، به زبان فرانسه نیز مسلط بود و به این زبان کتاب نوشته است. ظاهراً او اولین کسی است که نمایشنامۀ منظوم (شیدوش و ناهید) را در ایران سروده است. دیگر آثار او عبارت‌اند از: اوراق مشوش، مجموعۀ اشعار؛ و تمدن و ترکیب، و فلسفۀ دیناموسنتتیک به زبان فرانسه.