بزی، احمد بن محمد (۱۷۰ـ۲۴۳/۲۵۰ق)

بَزّی، احمد بن محمد (۱۷۰ـ۲۴۳/۲۵۰ق)
(معروف به ابوالحسن) قاری قرآن. اصل او ایرانی و از مردم همدان بود. یکی از دو راوی عبدالله بن کثیر (از قراء سبعه) بود. ابن جزری وی را استادی بزرگ و دقیق‌النظر می‌دانست؛ اما ابوحاتم حدیث بزّی را ضعیف می‌دانست. وی گفت من از او حدیثی نقل نمی‌کنم. البزّی قرائت را نزد استادانی چون عکرمة بن سلیمان عبدالله بن زیاد و احمد بن محمد بن علقمه معروف به «قوّاس» فراگرفت و از مؤذنان مسجدالحرام بود.