شاه ولی الله دهلوی، احمد (۱۱۱۴ ـ ۱۱۷۶ ق)
شاه ولی‌الله دهلوی، احمد (۱۱۱۴ـ۱۱۷۶ق)
(معروف به «محدث دهلوی») فقیه، محدث، متکلم، عارف و قرآن‌پژوه حنفی‌مذهب شبه‌قارۀ هند. وی در حدود ۱۰۰ اثر به دو زبان فارسی و عربی نوشته است که از میان آن‌ها در حدود ۳۵ اثر چاپ و به انگلیسی و زبان‌های دیگر ترجمه شده است. اولین معلم او پدرش عبدالرحیم عمری بود. دهلوی در ۷سالگی قرآن را حفظ کرد و در ۱۵سالگی وارد طریقت صوفیانۀ نقشبندیه شد. پس از آن‌که دوران جوانی را طی کرد عازم زیارت خانۀ خدا شد و دو سال در مکه و مدینه اقامت گزید. سپس به هند بازگشت و به تدریس پرداخت. برخی از آثار فارسی او عبارت‌اند از الطاف‌القدس فی معرفةلطائف‌النفس؛ الانتباه فی سلاسل اولیاءالله؛ اتحاف‌النبیه فی مایحتاج الیه‌المحدث و الفقیه؛ چند نمونه از آثار قرآن‌پژوهی او: فتح‌الرحمان فی ترجمةالقرآن؛ الفوزالکبیر فی اصول‌التفسیر؛ المقدمةفی قوانین‌الترجمة.