میلن، ادوارد آرتور (۱۸۹۶ـ۱۹۵۰)
میلْن، اِدوارد آرْتور (۱۸۹۶ـ۱۹۵۰)(Milne, Edward Arthur)
اخترفیزیک‌دان و ریاضی‌دان انگلیسی. متناظر با نظریۀ نسبیت عام اینشتین[۱]،نظریه‌ای در نسبیت فرمول‌بندی کرد و آن را نسبیت سینماتیکی[۲] نامید. میلن کوشید تا ویژگی‌های عالم را براساس سینماتیک[۳] (حرکت‌شناسی اجسام) توضیح دهد و با استوارساختن نظریه‌اش بر مبنای فضای اقلیدسی[۴] و نظریۀ نسبیت خاص اینشتین[۵] موفق به فرمول‌بندی سامانه‌های کیهان‌شناسی نظری[۶]، دینامیک[۷]، و الکترودینامیک[۸] شد. همچنین، به نسبت آنچه از نظریۀ نسبیت عام حاصل می‌شود برآورد قابل‌قبول‌تری برای عمر کلی عالم (۱۰هزار میلیون سال) به دست داد. در هالِ[۹] یورکشر[۱۰] زاده شد و در کیمبریج درس خواند. در ۱۹۲۰، با سِمت دستیار مدیر «رصدخانۀ فیزیک خورشیدی[۱۱]» در کیمبریج مشغول به کار شد. سپس، در مقام استاد ریاضی کاربردی به دانشگاه منچستر رفت. از ۱۹۲۹ استاد ریاضی آکسفورد بود. از ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۹، تحقیقات خود را بر مسائل تعادل تابشی[۱۲] و جوّ ستاره‌ها متمرکز ساخت و توضیح بسیار روشنی از دنبالۀ طیفی[۱۳]، دماهای نورسپهری[۱۴]، و فشارهای آن‌ها عرضه کرد. از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۲، به ساختار ستاره‌ها پرداخت. نظرات او تا حد زیادی با نظرات ادینگتون[۱۵] و جینز[۱۶] تفاوت داشت. میلن اظهار نظر کرد که کاهش درخشندگی[۱۷] ممکن است منجر به رُمبش[۱۸] ستاره شود و این امر می‌تواند با تشکیل نواختر[۱۹] مرتبط باشد. برخی از نظریه‌های کیهان‌شناسی او با همکاری اخترفیزیک‌دان ایرلندی، ویلیام مک کر‌ی[۲۰]، ساخته شدند. از ۱۹۳۲ تا هنگام مرگ ناگهانی‌اش، درگیر مسائل نسبیت و کیهان‌شناسی بود. در جریان هر دو جنگ جهانی، به پژوهش در زمینۀ پرتاب‌شناسی[۲۱] و تعیین محل چشمه‌های صوتی پرداخت.
- ↑ Einstein’s general theory of relativity
- ↑ kinematic relativity
- ↑ kinematics
- ↑ Euclidean space
- ↑ Einstein’s special theory of relativity
- ↑ theoretical cosmology
- ↑ dynamics
- ↑ electrodynamics
- ↑ Hull
- ↑ Yorkshire
- ↑ Solar Physics observatory
- ↑ radative equilibrium
- ↑ spectral sequence
- ↑ photosphere
- ↑ Edington
- ↑ Jeans
- ↑ luminosity
- ↑ collapse
- ↑ nova
- ↑ William McCrea
- ↑ ballistics